Voor alle single dames met een kinderwens

For English, see below….

Dankjewel voor het bezoeken van mijn blog! Ik ben hier begonnen met schrijven toen ik me realiseerde dat voor een single wanting-to-be-mom er niet veel te vinden was op internet, op hier en daar een artikel na en afgeschermde forums waar ik me niet echt thuis voelde. Ik ben niet echt het lovey-dovey type dat altijd heeft geweten moeder te willen worden. Ik wil echte verhalen, rauw, met ups en down-details en vooral, stap voor staps. Hoe pak ik dit aan?

Dan doe ik het wel!
Dus ben ik zelf maar gaan schrijven. Ik, geboren in 1979, wonend in Nederland, vind mezelf een selfmade woman. Niet zozeer omdat ik een geweldige carrière zou hebben (hoewel ik een fantastische baan heb), maar om hoe ik mijn leven leid. Ik heb mijn eigen huis, ben behoorlijk handig dus kan het meeste wel zelf maken, ik ben een goede kok en heb een creatieve geest. Best onafhankelijk. En iedere keer wanneer ik een leuke man ontmoet, realiseer ik me na een tijdje dat ik het in mijn eentje toch eigenlijk wel heel erg leuk heb. Maar alleen zijn maakt het wel wat ingewikkelder om mama te worden.

Mijn reis
Ik dacht altijd dat ik alleen maar kinderen wilde met de juiste man. Maar toen de laatste “Mr. Right” en ik uit elkaar gingen in de zomer van 2016, besefte ik dat ik sowieso kinderen wilde, zelfs zonder man. En zo startte mijn reis als single-mommy-to-be, gevolgd door een achtbaan van emoties en gedachten. En om mijn gedachten op orde te krijgen schrijf ik graag. Door dit te publiceren hoop ik jou te helpen en te inspireren. Deel je jouw gedachten en emoties ook met mij?

Moeder van Jesse Quinn
Inmiddels zijn we maanden verder en ben ik mama geworden van het mooiste ventje ter wereld; Jesse Quinn. Ik ben niet langer een Single Mommy To Be, maar een echte Single Mommy! En hoewel ik eerder besloot om gewoon door te gaan met bloggen over hoe ik dat single moederschap aanpak en waar ik allemaal tegenaan loop, blijkt in de praktijk dat ik daar geen tijd voor heb, of althans, geen tijd voor maak. Een blog bijhouden is namelijk best veel werk, tijd die ik liever aan Jesse besteed. Maar op Instagram en Facebook kun je me nog wel vinden. Het gaat echter niet zozeer om Jesse (ik ben nog steeds in dubio over hoeveel ik van hem deel in beeld), maar over mij als single mommy met mijn ups en downs.

Liefs, deze Single Mommy

Voorstelrondje met 6 maanden zwangerschap als Single Mommy To Be:

For all single ladies wishing to be a mom

Thank you for visiting! I started writing this blog when I realised that for a single wanting-to-be-mom there wasn’t much information around on the internet. At least, not in the way I would like it to be shared. Real, raw and with all the ups and down-details and step by steps. I am not really the lovey-dovey type. Well, at least, I am not now. Who knows what will happen when I will be a mom…..

Then I’ll do it!
I, born in 1979, live in The Netherlands and I may say I am a selfmade woman. Not careerwise (although I have a great job), but lifewise. I have my own home, I am a handy girl so I’ve done a lot of fixing myself. I am a good cook and have a creative mind. And since I am so independent, every time I meet a nice guy, after a while I realise I am better off alone….But being alone makes it difficult to have a child.

My journey
I always thought I only wanted children with the right guy. But when the last “Mr. Right” and I broke up in the summer of 2016, I realised I wanted kids, even without a man. And that’s where my journey as a single-mommy-to-be started, which was followed by a rollercoaster of emotions and thoughts. To get my head straight I like to write. By publishing my thoughts and emotions I hope to help you too. Will you share your thoughts and emotions with me too?

Mother of Jesse Quinn
By now it is already months later and I have become the mother of the most gorgeous boy in the world; Jesse Quinn. I am no longer a Single Mommy To Be, but a real Single Mommy! And, even though I decided to continue blogging, the reality is that I can’t (or won’t) find the time. Keeping a blog is a hell of a job (especially for a perfectionist) and I prefer to spend this time with Jesse. You may still follow me on Instagram and Facebook though, where I tell you all about how I am handling this single motherhood and all the things I encounter. So these accounts are not about Jesse (I am still in doubt on how much I want to show of him on social media), but about me as a single mommy with all the ups and downs.

Lots of love, this Single Mommy

Introducing myself at 6 months pregnancy as a Single Mommy To Be (English subtitles available):

De eerste dagen van Jesse

For English, see below….

Inmiddels ben ik bijna drie weken moeder, een heerlijke tijd! Ik geniet volop (hoewel het soms ook écht pittig is). Ik had gehoopt wekelijks een blog te plaatsen, maar dat gaat me voorlopig echt niet lukken. Jesse is een heerlijk kereltje en geeft me nog best veel tijd ‘voor mezelf’ maar er moeten ook genoeg andere dingen gedaan worden zoals zelf eten, mezelf wassen, kleding en luiers wassen en hier en daar een dutje omdat ik ’s nachts niet genoeg geslapen heb. Dus een blog komt wanneer een blog komt (ik heb genoeg onderwerpen om over te schrijven, geloof me! Daar ligt het niet aan). Mocht je op de hoogte gehouden willen worden van een nieuwe update, dan kun je me ook volgen op Facebook, Instagram en via de e-mailservice (zie voor de laatste optie de rechterkant van deze pagina).

Net als iedere andere moeder heb ik als Single Mommy natuurlijk kraamzorg, maar ik heb nog iets extra’s: mijn moeder! Zij logeert de eerste anderhalve week bij mij om met van alles te helpen. Stiekem is dat meer dan iemand met een partner, partnerverlof is in Nederland immers slechts 3 dagen. Ik ben dan ook erg dankbaar voor deze hulp!

De eerste week moet Jesse allerlei ‘testen’ doorstaan om te bepalen of alles goed met hem gaat. Elke dag heeft wel een nieuw hoogtepunt (of dieptepunt).

Dag 1: Het is vooral bijkomen voor ons en aan elkaar wennen. Jesse slaapt veel, ik nauwelijks 😂. ’s Avonds komen mijn broer en gezin langs en een van mijn beste vriendinnen. Samen versieren zij mijn huis. Zo terugdenkend zat ik er echt als een zombie bij met Jesse op schoot.

Dag 2: Jesse heeft nog niet geplast dus moeten we bijvoeden, we weten namelijk niet of mijn borsten voldoende melk bieden. Daarnaast ga ik kolven om de melkproductie op gang te laten komen. In de middag hebben we eindelijk een plasluier, dit gaat de goede kant op! Mama en ik zijn vervolgens de hele nacht in touw om Jesse wakker te krijgen en te laten drinken. Hij moet namelijk om de drie uur gevoed worden maar blijft liever slapen.

Dag 3: Jesse blijft maar slapen en ziet een beetje geel dus de verloskundige checkt zijn leverwaarden. Gelukkig zijn die goed, en omdat hij verder alles goed doet (slapen, plassen, poepen en eten) behalve wakker worden, mag ik gaan voeden op verzoek met een maximum. Mocht hij zich na vijf uur niet gemeld hebben, dan moet ik hem wakker maken en ‘verplicht’ voeden. Maar na tweeënhalf uur maakt Jesse kenbaar dat hij toch echt wel honger heeft. ’s Nachts komt het verzoek van Jesse netjes om de drie uur, en op kolven en het flesje na lukt alles me in mijn eentje.

Dag 4: We kunnen over op volledige borstvoeding en op verzoek! Geen kolf en bijvoeding meer nodig, jeej! Dat betekent dat ik de nachtvoedingen helemaal alleen kan doen. Dat is voor mij erg belangrijk, want straks ben ik ook alleen, en nu kan ik mijn moeder ook wat nachtrust geven. Mijn eigen nachtrust gaat er wel aan want Jesse heeft een enorme zuigreflex dus ik lig constant met mijn pink in zijn mond. Dat breekt me op, maar gelukkig weet mama de oplossing; de speen. De kraamverzorgster had ze uitgekookt en hoewel het tegenwoordig ‘niet volgens protocol’ is, besluiten we er toch gebruik van te maken. Jesse lijkt gelukkig ook heel goed te weten wat het verschil tussen een speen en een tepel is.

En een beetje onsmakelijke highlight (maar hoort er wel bij): ik heb gepoept! Heul belangrijk 🤪. De pijn viel mee, maar de aambeien zijn groot….

Dag 5: Jesse zit al boven zijn geboortegewicht! Is hij geboren met 3870 gram, nu weegt hij reeds 3880. Baby’s vallen na de geboorte altijd af en dan krijgen ze twee weken de tijd om weer op hun geboortegewicht te komen, maar wij hebben blijkbaar niet eens een week nodig 😜.

Dag 6: Mijn eerste blokje om! Echt een heel kort blokje maar ik ben blij weer even buiten te zijn en te bewegen. Jesse laat ons ’s nachts heerlijk slapen: eerst komt hij pas na 4 uur en daarna na bijna 3,5 uur voor een voeding.

Dag 7: Jesse groeit als kool en tikt de 4 kilo aan. De gehoortest heeft hij ook doorstaan en de hielprik zonder een kik te geven (als ik binnen 4 weken niets hoor is alles goed). Ik heb weer een eerste pukkel, dat is dan wel weer jammer 😜! Jesse lijkt zijn eerste regeldag te hebben (normaal op dag 10), hij komt om het half uur voor 5 minuten drinken. ’s Nachts komt hij gelukkig wel steeds na 3,5 uur.

Oh! En zijn navelstompje is eraf gevallen, het laatste ‘bewijs’ dat hij aan mij vast zat is verdwenen.

https://www.instagram.com/p/BlVLhALn7R1

Dag 8: De laatste uurtjes kraamzorg en de laatste controle van de verloskundige, Jesse slaapt uren met af en toe een half uurtje voeden, nu ook overdag. Wat een rustig kind! Mijn moeder blijft gelukkig nog wel dus ik kan rustig de hulp afbouwen en het alleen doen opbouwen.

Dag 9: Ik ga voor het eerst alleen op pad met Jesse; even bij de verloskundige om de hoek langs en boodschappen doen. Misschien was dat toch iets te enthousiast, vooral het bukken om boodschappen in de bak van de kinderwagen te leggen voelt niet zo fijn.

Bij de verloskundige heb ik een prettig gesprek, eentje die ik ook echt nodig had. Ik had behoorlijk last van de bevalling, ik was er namelijk van overtuigd dat ik het niet goed had gedaan, maar de verloskundige weet me te overtuigen dat dat niet zo is (meer hierover in een volgende blog).

Dag 10: Jesse heeft soms moeite met inslapen, hij maait de hele tijd zijn speen uit zijn mond en daarmee zichzelf wakker. We proberen het eens met inbakeren, wat de eerste keren mislukt (niet strak genoeg dus meneer heeft binnen no time zijn armen weer vrij), maar na een paar keer proberen lukt het en het maakt hem een stuk rustiger.

De eerste 10 dagen hebben we samen overleefd, een ritme is er nog niet, maar volgens mij mag ik heel blij zijn met de rust en ontspanning van dit mannetje! Echt een zegen!

Jesse’s first days

By now I am three weeks into being a real mom, a wonderful time! I am really enjoying it (although sometimes it is really tough too). I’d hoped to write a blog every week, but I don’t think I am going to manage that for now. Jesse is a wonderful little boy who does give me the occasional ‘me time’ but there are lots of other things to do like feeding myself, washing myself, washing clothes and diapers and the occasional nap when I haven’t had a proper nights’ sleep. So blogs come when blogs come (I have lots of subjects to write about, that definitely is not the issue). In case you’d like to be updated on when I have written a blog, I’d like to suggest to follow me on Facebook, Instagram or through the emailservice (this last option you may find at the right side of this page).

Just like any other mother I get maternity care as a Single Mommy, but I have something extra: my mom! She’s staying with me for the first 1.5 weeks to help me out. Secretly that’s more than a partner, as partnerleave in The Netherlands is only 3 days. So I am really grateful

The first week Jesse has to pass a couple of tests to determine if he’s alright and doing well. Every day has its own highlights (or low points).

Day 1: This day is all about gaining back energy and getting to know each other. Jesse sleeps a lot, I hardly do 😂. In the evening my brother and his family and one of my best friends visit us. Together they decorate my home. Thinking back I was really like a zombie, just sitting there with Jesse on my lap.

Day 2: Jesse hasn’t done number 1 yet so we have to give him artificial milk, at this moment we don’t know if my breasts produce enough for him to live on. Next to that I start pumping  (and drinking breastfeeding tea) to bring the production up to speed. In the afternoon Jesse has started peeing, yay!! During the night my mom and me are continually trying to wake up Jesse for him to drink. We have to feed him every three hours, but he’d rather sleep.

Day 3: Jesse keeps on sleeping and looks a bit yellow so the midwife checks his liver values. These happen to be perfect and since Jesse is doing all the other things required from him in this stage (sleep, pee, poop and eat) I can start feeding at his request, with a maximum. If Jesse hasn’t asked to be feed within five hours, I have to wake him up and feed him. But after two and a half hours Jesse announces himself. During the night he only asks food after a nice three hours, and apart from pumping and the extra bottle I can do everything on my own.

Day 4: Yay! My breasts are producing so much milk I can feed another baby after feeding Jesse. So I can quit pumping and the bottle for Jesse! This means I can feed Jesse on my own during the night. This is an important milestone for me as in a couple of days I will be all alone too, and now my mom gets some more rest during the night too. I don’t get a lot of sleep unfortunately as Jesse has an extreme sucking reflex which results in me having my pinky finger in his mouth for most of the night. Luckily my mom knows the solution: the binky (pacifier). Our maternity care had cooked them to sterilise and even though it is not “according to protocol” we decide to try it anyway. And Jesse seems to know the exact difference between a binky and a nipple.

And a bit of a distasteful highlight (but part of life): I did a number 2! Very important 🤪. The pain wasn’t so bad, but the hemorrhoids are big….

Day 5: Jesse is above his birth weight! He was born with 3870 grams, now he already weights 3880. Babies always lose weight after the birth and the have to be back on the starting weight after two weeks, but we didn’t even need one week 😜.

Day 6: My first short walk! Really, really short, but I am glad to be outside and move a little it. Jesse gives us a wonderful night: first time he announces himself after 4 hours, the second time after 3.5 hours.

Day 7: Jesse grows like weed and reaches 4 kg. He passes the hearingtest and endures the PKU test without a sound (if I don’t hear anything within 4 weeks everything is alright). A very low point on this day is that I have my first pimple in months 😜! Jesse seems to have the first day to ask for more milk (normally around day 10), he asks the breast every half hour for only 5 minutes. Happy to find that during the night he only cries for food after 3.5 hours.

Oh! And his umbilical stump fell off, the last “proof” that he was attached to me is gone….

https://www.instagram.com/p/BlVLhALn7R1

Day 8: The last hours of maternity care and the last check-up of the midwife, everything is fine. Jesse sleeps for hours and only wakes up for a half hour feedingsession. Such a relaxed and quiet child! Thankfully my mom sticks around for another couple of days so I can slowly get used to doing it all by myself.

Day 9: The first time Jesse and me are en route with the two of us; visiting the midwife around the corner and doing some groceries. Maybe I was a bit too enthusiastic though, especially bending over to put my groceries into the pram doesn’t feel good.

At the midwifes’ I have a good conversation, one I really needed. The thought of the delivery was hard on me, I was convinced I hadn’t done it right, the whole pushing phase. But my midwife convinces me that that is absolutely not the case (I will tell you more about it in a next blog).

Day 10: Jesse sometimes has troubles drifting into sleep. He constantly waves his binky out of his mouth and wakes himself up by doing so. We try swaddling, which doesn’t work out the first few times (not tight enough so within minutes the mister is waving again), but after a couple of tries we manage and it makes Jesse a lot calmer and easier to fall asleep.

Yes, we survived the first 10 days together! There is no rhythm yet, but I think I may be very happy Jesse is so calm and relaxed. A real blessing!

Daar is hij dan! Mijn zoon Jesse Quinn

For an English summary, see below….

Inmiddels ben ik tweeënhalve week moeder van het allermooiste mannetje op de wereld: Jesse Quinn! Hij doet het ontzettend goed dus geeft mij ook de tijd om wat andere dingen te doen dan voeden en naar hem kijken. En langzamerhand komt er weer ruimte in mijn hoofd om mijn blog bij te werken, hierbij dan ook mijn ervaringen van de geboorte. In week 42 ben ik een soort live-verslag bij gaan houden. En na de bevalling moest ik wat ik heb meegemaakt van me af schrijven. Het is daarom best een lang verhaal geworden, voel je dan ook vrij om naar beneden te scrollen naar de momenten die je écht interessant vindt.

Zondag 8 juli

Zaterdag op zondagnacht begint het te rommelen in mijn buik. Niet heel heftig maar het voelt inderdaad als menstruatieklachten, het begint steeds in mijn rug en trekt naar de voorkant. Maar puffen is niet nodig. Ik bel mijn moeder om 6 uur en om 8 uur staat ze voor de deur. Misschien wat overdreven van ons want de rest van de dag blijft het redelijk rustig in mijn buik. Wel verlies ik steeds vocht, alsof ik geen sluitspieren meer heb. Dat kan ook een teken van gebroken vliezen zijn. Op een gegeven moment is het zoveel dat ik toch besluit de verloskundige te bellen. Binnen een kwartier staat ze voor de deur maar is na haar onderzoeken ook niet zeker. Op naar het ziekenhuis dus en weer aan de apparatuur, net als een week geleden. Nu lukt het wel om vocht op te vangen en onder de microscoop te bekijken. Vruchtwater heeft de vorm van varens, maar er zijn bij mij geen varens te zien. Ook met een eendenbek kijken ze nog naar mijn baarmoederwand. Ik moet hard hoesten om het te proberen te provoceren, maar er komt niets uit gelukkig. Wel verwijdert ze door het onderzoek (een deel van) mijn slijmprop, zijn we dat vast kwijt 🤪 (de slijmprop beschermt de baarmoeder tijdens de zwangerschap, deze verlies je voor de bevalling).

Een urinetest geeft ook geen afwijkende resultaten dus helemaal gezond verlaat ik het ziekenhuis weer om een uur of 11 ’s avonds.

Maandag 9 juli

Mijn moeder is blijven slapen maar eigenlijk is het ontzettend rustig in mijn buik dus het lijkt een schijnbeweging. ’s Middags heb ik een afspraak bij de verloskundige om te strippen (dan maken ze de vliezen los van de baarmoederwand om de weeën op te wekken), alleen blijkt dat ik nog geen ontsluiting heb, en dan kan dat niet. Wat overigens nog steeds niets zegt over of het een natuurlijke bevalling wordt of niet en wanneer ik ga bevallen. Alles kán heel snel gaan ineens. Wel maken we een afspraak voor de volgende dag in het ziekenhuis voor de intake tot inleiding en eventueel het plaatsen van een ballonnetje die de boel kan oprekken en opwekken. Ik baal er wel van want ik wil heel graag dit kindje op een natuurlijke manier op de wereld zetten.

Het is zo rustig in mijn lijf en hoofd dat mijn moeder weer naar huis gaat en ik weer ‘het leven van alledag’ oppak. Oftewel, mijn blog bijwerk en creatief aan de slag ga met verf en haakwerk.

Dinsdag 10 juli

Maandag op dinsdagnacht begint het weer te rommelen alleen nu doet het écht pijn. Het voelt alsof mijn lichaam doormidden gezaagd wordt in een mislukte goocheltruc. Vanaf 4 uur word ik regelmatig wakker van een wee die soms best lang aanhoudt, tot wel 3 minuten. Rond 10 uur komen ze om de 5-10 minuten. Nog niet vaak genoeg, maar heftig genoeg om rustig op bed te gaan liggen en mijn moeder weer te bellen.

Om twaalf uur verlies ik op de wc het laatste beetje slijmprop (althans, ik denk dat dat het laatste beetje is). De weeën zijn nu wel weer wat rustiger en minder frequent maar dat schijnt normaal te zijn. Ik lig/zit lekker op bed met boek, haakwerk, muziekje en kat. Heerlijk ontspannen (tussen de weeën door) laat MiniMug maar komen!

Het is vandaag voor het eerst in weken bewolkt, fris en regenachtig en ik heb zowaar sokken, een joggingbroek en een vest aan. Ik kijk nu al uit naar het bevalbad waar ik straks in ga, perfecte timing MiniMug!

Rond 1 uur beginnen de weeën weer heftiger te worden en probeer ik diverse houdingen uit….😖

17.30 uur. Sommige weeën houden minutenlang aan. Dat breekt me op en de tranen stromen over mijn wangen, één minuut pijn lukt wel, maar vijf minuten is echt veel! Mijn beste houdingen zijn half liggend op bed en op mijn knieën zodat mijn buik kan hangen. Een warme douche geeft ook even verlichting. Ik probeer me te ontspannen met wat ik op hypnobirthing geleerd heb; focus en ademhaling.

Bovenstaande tekst is een soort live-verslag geweest, de rest van deze blog schrijf ik achteraf want vanaf een uur of 17.30 uur worden de weeën zo heftig dat ik me nergens anders meer druk om kan maken.

Ontsluitingsfase als een razende roeland

Rond 19 uur zet mijn moeder het bad aan na overleg met de verloskundige (ik had wat bloed verloren en wist niet of ik dan nog in bad mocht). Net als ik er in lig om 19.30 uur staat de verloskundige voor de deur, en moet ik er dus weer uit om getoucheerd te worden. Wist ik veel dat dat zo werkt 🤪. Ik blijk 1,5 cm ontsluiting te hebben, pfff ik moet er nog 8,5! Terug in bad dus, ik blijk rug- en beenweeën te hebben. Die zijn heftiger dan de buikvariant en kun je niet wegpuffen. Dat merk ik! Ze zwellen aan en worden minder maar verdwijnen nooit helemaal. Echt ontspannen is lastig maar dankzij de oefeningen van hypnobirthing kan ik op de rustigste momenten toch een beetje ontspannen. Ik blijf mezelf toespreken dat deze weeën mijn kindje bij me brengen, mijn baarmoeder doen openen etc. Noem het zweverig, het geeft me wel een bepaalde focus en geeft rust in mijn hoofd om met de pijn om te gaan. Maar het is verschrikkelijk, en ik weet niet hoe lang ik dit ga volhouden. Rond 22 uur krijg ik persdrang, shit! Ik heb geen idee of ik al voldoende ontsluiting heb! Dit moet echt niet lang meer duren! Mijn moeder belt de verloskundige, ze is al onderweg gelukkig. Weer dat bad uit om te toucheren, ik bid echt dat het voldoende is, anders mogen ze me naar het ziekenhuis slepen en daar het kind eruit halen. Ik kán niet meer.

Persfase

Gelukkig zit ik al op 9,5 (wat echt heel snel is!) en mag ik gaan persen. En dan merk ik dat je eigenlijk helemaal niet weet hoe dat moet. Op yoga wordt wel het een en ander verteld en ik heb er over gelezen maar écht oefenen kan niet, het is namelijk een beweging van je spieren die je anders nooit hoeft te doen, en misschien zelfs niet eens kán! In het begin pers ik dan ook door mijn voeten af te zetten, maar daarmee gebruik je energie die je juist op je vagina moet focussen. Langzamerhand begin ik het te snappen, maar mijn God wat doet dat pijn! Stel je voor dat je alle energie in je lichaam inzet om iets te doen wat verschrikkelijk veel pijn gaat doen, daar zit zo’n natuurlijke blokkade op dat dat echt heel lastig is.

Ik hang aan het bad, wat de verloskundige niet echt een handige houding lijkt, ik probeer verschillende andere houdingen en uiteindelijk besluiten we de baarkruk in het water te zetten. De kraamverzorgster klimt bij me in bad zodat ik tegen haar aan kan leunen. De baarkruk schuift regelmatig weg, hij is van hout dus eigenlijk wil hij drijven, ook niet echt handig maar we doen het er maar mee.

Dan komen er ineens bubbels onder mij vandaan, volgens de verloskundige komt dat uit mijn achterkant en ik kan me herinneren dat ik denk dat het kindje er nu toch bijna moet zijn, als er ruimte is om lucht uit mijn baarmoeder te laten ontsnappen (wat natuurlijk nergens op slaat 😂). Maar de bubbels houden aan en dan blijkt dat het bad lekt. Er komen luchtbellen uit het bad! Shit! Als het bad water gaat lekken hebben we echt een probleem! Er zit namelijk de hoeveelheid water van drie normale baden in! Dat wordt dan écht een zwembad in mijn huis….

Maar er is geen tijd om daarover na te denken, ik kan niet meer uit het bad dus we gaan door. En maar persen, ik denk dat ik dat wel vijftig keer heb gedaan (kan ik nog eens navragen). Dat valt me zo ontzettend tegen, om mij heen hoorde ik alleen maar verhalen van “drie keer persen en hij was er” dus ik dacht ook dat het nu bijna klaar zou zijn. Het duurt echter lang voordat het hoofdje staat en tegen de tijd dat het zover is nemen de weeën af dus moet de verloskundige de baby helpen met het laatste stukje, ze haakt haar pinken onder de oksels en trekt hem er schouder voor schouder uit. Dit is voor mijn moeder heel heftig omdat ze het idee heeft dat de verloskundige het hoofdje van de romp trekt. Maar dan is MiniMug er! Ik mag hem zelf aanpakken en op mijn buik leggen, ik heb het gehaald! Het is gelukt! Ik dacht echt dat ik het niet zou redden, ik had gewoon écht geen kracht meer.

Na de eerste euforie vraagt de verloskundige of ik al weet of het een jongetje of een meisje is. Nog niet aan gedacht! Beentjes wijd en…. het is een jongetje! Ik kan niet anders dan denken ‘dat wist ik toch’.

Mijn eigen kleine MiniMug Jesse Quinn is geboren op 11 juli 2018 om 00.04 uur

In 4,5 uur ben ik van 1,5 cm ontsluiting naar een kind op mijn buik gegaan. Meestal doet een vrouw daar 8-10 uur over, geen wonder dat zoveel pijn deed….

We moeten wel snel het bad uit omdat de temperatuur voor ons beiden inmiddels te laag is. De navelstreng kan daarom helaas niet uitkloppen en wordt direct doorgeknipt. Ik had bedacht om het zelf te doen maar vraag het nu aan mijn moeder. Ze doet het natuurlijk graag maar is doodsbang dat ze verkeerd knipt, gelukkig wordt ze goed begeleid.

Eenmaal uit het bad begin ik onbedaarlijk te trillen. En dan geen trillen van ‘ik heb het best koud’, ik sta echt te shaken van top tot teen, oncontroleerbaar. Mijn spieren hebben zich zo lang zo ontzettend ingespannen dat ze nu voor de totale ontspanning gaan. En omdat de luchttemperatuur een stuk lager ligt dan die in het bad. Mijn moeder komt bij me liggen om me warm te krijgen en langzamerhand kom ik weer tot mezelf. Ondertussen helpt de verloskundige met de nageboorte (die maak ik niet echt bewust mee) en maakt ze de boel weer dicht met drie hechtingen. Om half 3 zijn de hulptroepen verdwenen, ligt mijn moeder in de kinderkamer te slapen en lig ik klaarwakker naar mijn zoon te staren. Mijn zoon! Ik heb een zoon! Zucht….

There he is! My son Jesse Quinn

By now I am the mother of the most beautiful boy in the world: Jesse Quinn! He’s doing great so he gives me time to do other things than just feeding, changing and staring at him. And slowly there is room in my head for working on my blog again. In this article you will find my experiences on giving birth to Jesse. As it has become quite a long story in Dutch (in week 42 I kind of wrote a live-report and after Jesses’ birth I needed to write, write, write to get rid of what I experienced, even though Jesse is great, his delivery was very, very tough) the English version is a summary.

Sunday July 8th

On Sunday the first signs of contractions show up, but they are hardly more than the pain with normal menstruation. My mom arrives two hours after I call, but it seems false alarm. I do, however, loose fluids and as it is not certain if it is urine or amniotic fluid we head to the hospital for a check-up. I get the same tests and more, but everything is fine with me and the baby, no amniotic fluid in sight yet!

Monday July 9th

I have an appointment at the midwife to “strip” me (they loosen the membranes from the uterine wall) to help start the process. The thing is, you need to be dilated to do so, and I am not yet, so they can’t do anything. Which doesn’t say anything about if I’ll give birth soon or not. It can suddenly start and go very quickly.

We do make an appointment at the hospital for the next day for an intake for the inducement of labor. I am not too happy about it, as I really would like this baby to come in a natural way.

Tuesday July 10th

In the early morning the real contractions start, this really is different from the ones on Sunday! It feels like I am being sawn in half in a magic trick gone wrong. Slowly during the day the contractions get worse and worse. Mine are not in my belly but in my back and legs, these are more painful and harder (if not impossible ) to diminish by using your breath.

By 17.30 hrs the contractions are so painful the tears run down my face. They also don’t last for about a minute as I have learned, sometimes they even last for five! I am trying all different poses to try to handle the pain. My lessons from hypnobirthing do help as well; focus and breathing.

Dilation phase as Road Runner

Around 19.00 hrs my mom starts filling the bath. Just as I am in the bath the midwife announces herself. So out of the bath and onto the bed to see how far I am dilated; only 1,5 cm, still 8,5 to go! Back into the bath, and it sounds strange, but I love being in the water! This was a good decision!

These contractions of mine are in fact one big contraction getting worse and less in waves, but never going away, it is horribly painful! Around 22.00 hrs it feels like my contractions are changing into the ones where I want to push so my mom calls the midwife. In two and a half hours I opened up to 9,5 cm (that is really quick….no wonder it was so painful)! I am so glad I can start pushing, if I wasn’t ready for that yet they could have dragged me to the hospital and take out the baby, I was already so tired….

“Pushphase”

All around me people told me “only 3 pushes and my baby was there” so I thought it would all be over really soon….nothing of that. I think I pushed for about 50 times, and at first you have no idea how to do it! Slowly I understood but still it took 1,5 hrs to get my baby out.

My position in the bath is an awkward one for both me and the midwife so we decided to put the birthing stool in the bath, but as it is made of wood it wants to drift, which doesn’t make it easier. The lady from maternity care pulls up her pants and steps into the bath with me so I can lean into her, that helps.

Suddenly there are bubbles coming from under me….the bath is leaking! Oh no! And the delivery is at a point it is impossible to move me… so we just continue. Luckily the bottom of the bath is just emptying its air and it’s not water going out…There is the amount of three normal baths in the birth pool so that would be one hell of a problem if it would empty out in my house, imagine the damage!!!

The last bit of the delivery we need the help of the midwife, my contractions have gone and I have no strength left. So Annemarijke hooks her pinkyfingers under the armpits and helps the baby out. For my mom this is really tough to see as it looks like she is just pulling at the head. But then MiniMug is finally there! We made it! I really thought I wouldn’t make it as I had no energy left in my body.

After the first euphoria the midwife asks me if I already know the sex of my baby, so spreading the legs….it’s a boy! I can only think ‘I knew it’.

My own little MiniMug Jesse Quinn is born on July 11^th 2018 at 00.04 hrs

I went in 4,5 hours from 1,5 cm dilation to a baby in my arms. Normally it takes about 8-10 hours, no wonder it hurt so much….

We do have to get out of the bath as soon as possible as it is getting too cold for both of us. At first I had thought I wanted the placenta to “die out” on itself (as it gives your baby a last healthy shot) but it’s impossible to climb out of the bath with it all still together. So my mom cuts the umbilical cord and we go to my room, where I start shaking uncontrollably. My muscles are winding down now and the temperature is a lot lower than in the bath. My mom holds me to warm me up and in the meantime the midwife helps the placenta to be born and after that stitches me up with (only) three stitches.

At 2.30 hrs everyone is gone, my mom is sleeping in the nursery and I am staring at my son next to me. My son! Sigh…..

41 weken zwanger, pffff nog niet?

Pfff, week 41 is pittig! Niet alleen omdat het warm is, daar heb ik niet eens zo’n last van, maar gewoon omdat je zit te wachten. En met elk pijntje denk je ‘zou dit….?’ Zondag en maandag zijn nog goede dagen, lekker met de familie picknicken in het park en met collega’s bootje varen. Vanaf dinsdag echter beginnen de hormonen echt toe te slaan. Ik word kribbiger en zit te snauwen op mensen in het verkeer en de buren die altijd maar schreeuwen. Ik steek zelfs mijn middelvinger op naar iemand! Zo ken ik mezelf helemaal niet! En ik wil niet binnen zitten, maar ook niet buiten. Niet mét mensen zijn en niet zonder. Blèèèh, dit is geen Judith die ik leuk vind. Na een paar traantjes gelaten te hebben bij de buren (die aan de andere kant 😉, niet de schreeuwers) en wat gesprekken met vrienden aan de telefoon kan ik mezelf weer de positieve kant opduwen. Hup! Shakira opzetten en een beetje aan de schoonmaak. Dan maar de keuken soppen! Aan het einde van de week ben ik eigenlijk gewoon weer volop aan het genieten ☺️.

Ontroerd
Ik krijg echt een superlief aanbod van collega’s. Zij willen straks om de beurt mij avondeten komen brengen, zodat ik daar niet aan hoef te denken in het begin. De eerste week heb ik natuurlijk kraamhulp en mijn moeder maar daarna is het zéér welkom! Zo ontzettend lief!

Wee-opwekkers
Omdat ik nu toch al wel een tijdje over tijd ben, moet ik donderdag een echo laten maken om het vruchtwater te meten. Als dat te weinig is moeten we MiniMug misschien eerder laten inleiden. Ik heb namelijk besloten dat ik niet eerder dan bij 42 weken wil worden ingeleid, ik wil het liefst zo natuurlijk mogelijk bevallen. Voor mijn gevoel is er een reden dat MiniMug er nog niet uit wil, maar ik wil ook de medische molen niet in als het niet hoeft. Dat doet mij besluiten om voetreflexologie te proberen. Mijn schoonheidsspecialiste kan dat en het schijnt de weeën te kunnen opwekken. Vrijdagochtend vindt het plaats, het is sowieso ontzettend fijn! Ook legt ze me uit welke plekken op mijn handen ik kan stimuleren voor de weeën, op mijn voeten zijn het namelijk mijn enkels, en dan de buitenkant daarvan, daar kan ik zelf echter niet heel goed bij (ik check het later nog even op internet, en daaruit blijkt dat het de binnenkant van mijn enkels is i.p.v. de buitenkant, daar kan ik wel bij, dus ik neem het zekere voor het onzekere). Bij Flying Tiger heb ik zo’n massageballetje gekocht, werkt perfect!
Via Mucha Mama (hypnobirthing) ontvang ik ook nog tips en een ontspanningssessie die kan helpen bij het opwekken van de weeën. Alles probeer ik nu, baat het niet dan schaadt het niet!

https://www.instagram.com/p/Bk3DZd2Fpcq

Als ik na het weekend nog niet bevallen ben, dan gaat de verloskundige me strippen (losmaken van de vliezen van de baarmoeder) om daarmee te proberen om de weeën op te wekken. Ik moet daarvoor wel al enige ontsluiting hebben anders kan het niet. Maar ik hoop dat het niet nodig is!

Er blijkt overigens genoeg vruchtwater te zijn dus dat is weer een geruststelling ☺️. Maar ook de weeën zijn nog niet aangebroken….

Crea Bea
Zeeën van tijd brengt altijd de creativiteit in mij naar boven, ik vind het heerlijk om met mijn handen bezig te zijn. En nu maak ik met behulp van Wiki How een tekening op mijn krijtbordmuur in de gang. Best leuk geworden al zeg ik het zelf! Erboven schrijf ik alle woorden die ik associeer met mijn bevalling; de visualisaties en affirmaties die ik heb bedacht tijdens mijn cursus hypnobirthing. Hoe vaker je ze leest, des te groter de kans dat het uitkomt, is de gedachte.

De laatste klussen zijn het schoonmaken en herinrichten van de kasten in mijn huis, en het zemen van de ramen. En zelfs dat is me gelukt voor de bevalling…. tja je moet toch wat als je zit te wachten 🤪. Tijdens de vele afleveringen van Game of Thrones die ik kijk haak ik ook nog een kleed voor onder de schommelstoel.

Een lege to-do-lijst!

Ouderschapsverlof
Ik kom er ineens achter dat je minimaal twee maanden van tevoren ouderschapsverlof moet aanvragen. Ik had bedacht na mijn bevalling eens te gaan berekenen hoe ik er financieel voor zou komen te staan als ik minder zou gaan werken, maar dat pak ik nu toch maar even op. Ik krijg ouderschapsverlof niet betaald dus wilde het eigenlijk ook niet aanvragen, maar op zwangerschapsyoga vertellen ze mij dat het slim is om het wel te doen omdat je wel pensioen ed. opbouwt. Goed om te weten!

Voor mijn verlof werkte ik 4 x 9. Ik wil erna eigenlijk beginnen met 3 x 9 en dan opbouwen naar 3,5. Of misschien zelfs 3,5 x 8. Maar dat moet ik dus financieel nog eventjes narekenen met al die toeslagen die je kunt aanvragen en de belastingvoordelen.

Uitnodiging van het AMC
Eind 2016 heb ik me ingeschreven bij verschillende klinieken, zo ook bij het AMC. Van hen kreeg ik echter vrij snel een brief dat zij de behandelingen stopten omdat ze niet voldoende donoren hadden. Deze week ontvang ik echter een mail om me uit te nodigen voor de voorlichtingsbijeenkomst! Blijkbaar ben ik aan de beurt, na anderhalf jaar! Mocht je dus willen gaan voor een kindje van een donor, spreid je kansen en schrijf je echt bij meerdere klinieken in!

Ook week 41 sluit ik af zonder een reallife MiniMug in mijn armen. Maar volgende week beloof ik dat hij er is 🤪!

41 Weeks pregnant, jeez, still nothing?

Jeez, week 41 is a tough one! Not because it is really hot, that doesn’t really bother me, but because all you do is waiting. And with every sign of a bit of pain you think ‘would this be….?’ Sunday and Monday are still good days, picnicking with the family in the park and cruising the canals with my colleagues. Tuesday my hormones really start kicking in. I get grumpier and I am snapping at people in traffic and the neighbours who are always screaming to each other. I even give someone the finger! I don’t know myself like that! And I don’t want to be sitting inside, nor outside. Don’t want to be with people, nor without. Weeeh, this is not a Judith I like. After shedding a few tears at my neighbours’ (the ones on the other side 😉, not the screamers) and some conversations with friends I manage to push myself uphill again. Go! Putting on some Shakira music and start cleaning the house a bit. Let’s get the kitchen shine again. At the end of the week I am enjoying myself big time again ☺️.

Precious!
My colleagues offer me such a sweet thing! They want to bring me dinner by turn as soon as MiniMug is born, so I don’t have to think about that at the beginning. The first week I still have maternity care and my mom, but after that the offer is more than welcome. So sweet!

Inducing contractions
As the 40 weeks have passed, they want to measure the amount of amniotic fluid in my uterus by making an echo on Thursday. If that appears to be too little, we might have to bring MiniMug to this world sooner than expected. If not, I want to wait with initiating labor until 42 weeks. I’d like to give birth as natural as possible, and for me there seems to be a reason MiniMug doesn’t want to show himself yet. But I don’t want to have to go to the hospital if it isn’t absolutely necessary. This makes me decide to try feetreflexology. My beautician knows how to and it seems to help induce contractions. It is scheduled for Fridaymorning and it feels good! Even if it doesn’t help. She also explains me which parts of my hands I can stimulate so I can do it myself. Reaching my ankles is a bit of strain now to be honest. According to my beautician you have to stimulate the outside of your ankles, but according to the internet it is the inside. That side is easier to reach and I’d rather be safe than sorry). At Flying Tiger I’ve bought a small massage ball, and it works perfectly!

https://www.instagram.com/p/Bk3DZd2Fpcq

Through Mucha Mama (hypnobirthing) I also receive some tips and relaxationsessions that might help with inducing contractions. I am trying everything now, no harm, no foul!

If MiniMug hasn’t shown himself after the weekend, the midwife will “strip” me (I don’t know the English word for it, but what they do is to loosen the membranes from the uterus) to induce the contractions. I do need to be dilated at least a bit for that or they can’t do it. But I really hope it is not necessary!

By the way, there is more than enough amniotic fluid in my uterus so that’s a relief ☺️. But contractions are nowhere in sight….

Creative lady
Having lots of spare time always brings out the creativity in me, I love working with my hands. So with the help of Wiki How I draw a baby on the chalkboard in my hallway. I am content about the result I must say! Above it I am writing all the words that I associate with my delivery; the visualisations and affirmations I’ve come up with during the course of hypnobirthing. The more you read them, the bigger the chance it’ll happen is the thought.

The last jobs in the house are cleaning and reorganising the closets in my house, and cleaning the windows. And even that I managed to finish before the delivery….. during the many episodes of Game of Thrones I am watching, I also crochet a rug for under the rocking chair. A girl has got to do something right🤪?

Een lege to-do-lijst!

Parental leave
I suddenly find out that you have to request your parental leave at least two months in advance! I had decided to do the financial math after the delivery, but this new insight makes me start working on it now. At first I didn’t see the point in requesting it as I don’t get paid parental leave, but the girls at yoga are telling me you still build up things like pension. Good to know!

Before my maternity leave I worked 4 x 9. I’d like to start again with 3 x 9 and build up to 3,5. Or maybe even 3,5 x 8. But I really have to calculate what it brings me with all the supplements you get from our government and taxes.

Invitation from the AMC
At the end of 2016 I signed myself up at different clinics, like the AMC. They sent me a letter shortly after that they stopped the treatments as they didn’t have enough donors. This week however, I receive an email inviting me for an informative meeting! Apparently it is my time, after 1.5 years! So if you’d like to go for a baby from a donor, spread your chances and sign up with multiple clinics!

And again I end a week without a real-life MiniMug in my arms. But I promise you, next week he will be there 🤪!

40 weken zwanger en het einde is in zicht

For English, see below….

Toch maar even op controle
Dit blog stond al zo goed als klaar gisteren, toen ik toch maar besloot om de verloskundige te bellen. MiniMug was zo stil in mijn buik dat ik me echt zorgen maakte! De verloskundige was onderweg naar een bevalling dus overlegde met het ziekenhuis of ik daar terecht kon. En dat kon gelukkig dus ik snel die kant op gefietst (5 minuutjes) en volledig gecheckt: hartfilmpje, echo, vruchtwatermeting, doorbloeding van de navelstreng en nog wat dingen. Uiteraard begon de kleine te bewegen zodra ik op het bed lag en aangesloten was aan de apparatuur! Maar liever dat dan niet laten checken en er te laat achter komen dat het niet goed is. Maar je voelt je toch een beetje lullig dat je voor niets bent gekomen en al die mensen aan het werk hebt gezet. Al drukken ze je ernstig op je hart dat het goed is dat je gebeld hebt en dat je gewoon weer moet bellen als het niet goed voelt.

Onderstaand blog heb ik dus geschreven voor al deze consternatie, net als dat ik de vlog van deze week ervoor heb opgenomen:

Due date!
Vandaag ben ik uitgerekend! Maar MiniMug is nog heel erg rustig hoor, ik denk niet dat hij zich vandaag gaat aandienen. Al zou ik het wel heel leuk vinden als het vandaag zou gebeuren! Ik ben zo nieuwsgierig! En inmiddels ben ik ook op het punt aangekomen dat ik het wel een beetje zat begin te worden. Met dat hete weer willen mijn voeten écht niet meer slinken, ook niet als ze omhoog liggen 😢. En ik begin ook goed moe te worden, dat ken ik eigenlijk niet, weinig energie hebben, dus dat is echt wennen. Om 17.00 uur de televisie aan? De hele dag deuren, ramen en gordijnen dicht en binnen zitten met prachtig weer? Ongekend! Maar nu gebeurt het! En ik laat het maar gebeuren, ook al vind ik het lastig te accepteren. Nog maximaal 2 weken….ik probeer er dan ook maar een beetje van te genieten, van dat kluizenaarsbestaan.

Dat betekent overigens niet dat ik niets meer doe, maar wel een heel stuk minder. Woensdag nog lekker uit eten geweest met vriendinnetjes bij Stadsstrand De Oerkap, heerlijk! Maar wel om 21.15 uur naar huis gaan omdat je moe bent 😂. En donderdag neemt een ander vriendinnetje me mee naar het strand, een lange strandwandeling zit er echter niet meer in, al was het alleen al omdat ik zo vaak naar de wc moet 🤪.

Lijstjes
Ik ben heel erg van de lijstjes, dat heb ik van mijn vader geërfd. En dan vooral de to-do- en boodschappenlijstjes (ik heb uiteraard voor verschillende winkels aparte lijstjes zoals tuincentrum, bouwmarkt en stad). Helemaal in het begin van mijn zwangerschap vertelde ik je al over mijn “soort van” scrumbord, dat is ook een soort van lijstje. En nu is hij bijna leeg! Op nog wat schoonmaak en herinrichtingsklussen na. Wie had dat gedacht? Dat het zou lukken? Het was echt een flinke waslijst!

Uiteraard heb ik dus ook een lijstje voor de baby-uitzet. Want hoe weet je anders wat je nog nodig hebt? Ik zou het niet kunnen bijhouden hoor, het is zoveel! Check mijn lijst hier. Het is mijn complete lijst, waarbij je kunt aangeven hoeveel je ergens van nodig hebt en hoeveel je al reeds hebt. Ook kun je aangeven of je iets op je cadeaulijst wil zetten. Dat houdt in dat de lijst die jullie kunnen zien, kleiner kan worden wanneer ik iets niet op de cadeaulijst zet (zoals de flessenborstel, die koop ik zelf wel 😁). Ik heb alles even op de cadeaulijst gezet, dan krijg je een beter beeld van wat er allemaal nodig is (of schijnt te zijn, ik ben benieuwd wat ik allemaal niet gebruik!).

Voor kraamcadeaus heb ik trouwens op aanraden van een vriendin toch een lijstje gemaakt via een andere website: lijstje.nl. Dit is voor dat doel nét even handiger, je kunt er toch wat meer en makkelijker tekst kwijt en mensen kunnen afvinken wat ze voor je gaan/willen halen zodat je dingen niet dubbel krijgt. Ook kun je makkelijk URL’s toevoegen. Ben je benieuwd naar de kraamcadeaus die ik heb uitgezocht? Kijk dan op Www.lijstje.nl/MiniMug

https://www.instagram.com/p/Bkm4Y3Clk2r/

Versiering
Ik heb alles echt heel goed voorbereid, dat leer je wel als je er altijd alleen voor staat. Dat is niet om zielig te doen maar gewoon een feit. Althans, bij mij. Dus ook nu is alles toch wel heel erg goed voorbereid. Ik heb met mijn moeder een rondleiding door mijn huis gemaakt, laten zien waar alles staat en hoe de apparaten werken. Ook heb ik informatie bij mijn vluchtkoffer neergelegd met waar wat te vinden is en wat er eventueel moet gebeuren. En er liggen wat envelopjes klaar met informatie voor de geboortekaartjes en het aangeven van mijn kindje bij de gemeente. Tja, normaal gesproken bespreek je dat met je partner, toch?

Maar ik heb één ding niet geregeld; de geboorteversiering. Ik zal eerlijk zijn, ik stond op het punt om ook dat uit te zoeken en vast klaar te leggen (de kleur die niet gebruikt wordt kan dan weer teruggebracht worden 😂). En toen bedacht ik me dat ik dat best uit handen kon geven en een vriendin kon vragen om het voor me te organiseren. En gelukkig vindt ze dat ook nog leuk om te doen! Maar dat is wel heel wat hoor, voor mij, om iets uit handen te geven! Deels omdat ik vaak precies weet hoe ik iets wil, maar deels ook omdat ik anderen niet tot last wil zijn.

Één dingetje bereid ik overigens wel voor: de naamslinger. Ik heb krijtbordvlaggetjes gekocht en heb aan de ene kant de meisjesnamen en aan de andere kant de jongensnamen geschreven. Anders duurt het wellicht wel erg lang voordat er zo’n slinger of ander product is besteld 😉.

Het leven stroomt
Een van de dingen die mij opvallen tijdens mijn zwangerschap, is dat mensen toch anders reageren dan je verwacht. Het is overigens puur een observatie, geen oordeel. Je krijgt toch hulp vanuit andere hoeken soms dan je in eerste instantie zou denken. Sommige vriendschappen verdiepen, anderen dienen zich aan en weer anderen verwateren juist. Je leven stroomt duidelijk, in mijn geval in mij en om me heen. En met bijzondere gebeurtenissen extra snel merk ik. Overigens heb ik geen idee of dat is omdat ik alleen ben en wellicht wat meer op anderen steun dan wanneer je als partners een kindje verwacht. Ik denk dat je ook dan hulp en steun van je vrienden en familie krijgt, toch?

Dat was het weer voor deze week. Zou ik volgende week mijn kleine MiniMug in mijn handen hebben? Spannend!

40 weeks pregnant and the end is in sight

An extra screening after all
This blog was more or less finished yesterday, when I decided to call the midwife. MiniMug was so quiet in my belly that I really started to worry! My midwife was on her way to a delivery so she discussed with the hospital if I could go there, which was no problem at all fortunately. In five minutes time I cycled there and they hooked me up to machines and checked all kinds of things: heartbeat, ultrasound, the amount of amniotic fluid, the umbilical cord and some other things. And of course as soon as I hit the bed, my little one started moving! But better this way than not checking and finding out too late things are wrong. I did feel a bit silly though that I was there, being scared for no reason and putting people to work. But they urged me that it was good of me to call and may call anytime when it doesn’t feel right again.

So the blog below has been written before all this happened:

Due date!
Today is the due date of MiniMug! But he is still really quiet, I don’t think he will show today. Although I would really like it if it would happen today, I am so curious! And by now I have gotten to the point where I am slowly starting to feel fed up with all of it. The hot weather makes sure my feet don’t slink anymore, even though I am putting them up all day 😢. And I really start getting tired, which I am not used to, having low energy-levels. Turning on the telly at 17.00 hrs? Keeping doors, windows and curtains closed all day and sitting inside with this beautiful weather? Never heard of! But it is happening right now! And I let it happen, even though I find it hard to accept. 2 Weeks tops…..so I do try to enjoy being a hermit just a little longer.

That doesn’t mean I am doing nothing, but I am doing a lot less. Wednesday I go out for dinner with friends to our citybeach de Oerkap, loved it! But I do drop out at 21.00 hrs since I am really tired 😂. On Thursday another friend takes me out to the beach, although long walks are a definite no go by now, and having to go to the toilet all the time is only one reason 🤪.

Lists
I am a list-person, I love lists. A thing I inherited from my father. And especially the to-do- and grocery-lists (and of course I have different lists for different shops like garden centre, hardware store and the city centre). At the beginning of my pregnancy I told you about my “sort of” scrumbord, which is also kind of a list. And now it is almost empty, apart from some cleaning jobs! Who would have thought I would make it? It was such a long list!

So of course I have a list for all the stuff I need for the baby. Without a list I would be lost, there is so much you need! Or supposedly need….really curious if I will use everything. You can check out my list here. It is my complete list so you get an idea how much is needed 😁.

By the way, at the suggestion of a friend I made my presents list on a different website: lijstje.nl. For this purpose it is a better one, you can easily add text and people can indicate what they’d like to buy for you so you don’t get things in doubles or triples. You can also add URL’s if you have specific ideas. Curious to the gifts I would like to get for MiniMug? Check Www.lijstje.nl/MiniMug.

https://www.instagram.com/p/Bkm4Y3Clk2r/

Decoration
I always prepare things really well, you’ll learn to do that when you are always on your own. Which is no cry for sympathy, it is just the way it is, at least, with me. So right now, everything is very well prepared. I did a tour with my mom through my home to show her where everything is and how the machines work. I also prepared a document with where to find stuff and what should be done during/after the delivery. And there are some envelopes waiting with information on the birth announcement and for reporting the birth of my baby at the authorities. Normally this is what you discuss with your partner right?

There is one thing I didn’t arrange; the decoration after MiniMug is born. I should be honest, I was on the verge of organising that too (the colour that isn’t used can be returned 😂). And then I realised I could relinquish control for once and ask a friend to arrange it all. Fortunately she likes doing it too! But it is a struggle I must admit, to relinquish control! Partly because I normally know exactly what I want, but partly too because I don’t want to trouble other people.

I do prepare one thing for the decoration: the name banner. As nobody knows the names I bought flags from chalkboard and wrote the girls names on one side, and the boys names on the other side. It might take a while ordering something like that after the birth 😉.

Life is in an always moving flow
One of the things I have noticed during my pregnancy is, that people react differently than expected. It is just an observation by the way, not a judgment. Help comes from other angles than you’d thought at first. Some friendships deepen, others emerge, and some water down. Life is definitely in an always moving flow. And it flows faster during important life events. Not sure though if this is because I am alone and might look for more support around me than when you expect a little one being a couple. But I guess even then you get help from friends and family I guess?

That’s it for this week. Would I be holding my little MiniMug next week you think? So exciting!

39 weken zwanger en slowing down

For English, see below….

Deze weekvlog komt vanuit wel een hele bijzondere locatie!

Ja echt!
Ik doe het rustiger aan! Niet zoals de meesten mij zouden willen zien denk ik, maar wel wat je van mij kunt verwachten haha! Ik voel me immers echt goed dus waarom zou ik de hele dag op mijn kont zitten? Ik vind het ook wel vreemd hoor, ik had namelijk gedacht dat je met 39 weken zwangerschap als een walrus op de bank zou hangen, maar niets is minder waar bij mij. Ik yoga nog elke ochtend, zwem wekelijks een kilometer (nog steeds op mijn oude tempo!) en doe alles op mijn fietsje! Daar krijg ik nu wel heel snel zadelpijn van trouwens…. En wat echt super is, is dat ik gewoon heel erg goed slaap! Ik word maximaal twee keer per nacht wakker om naar de wc te gaan en val dan vrij snel weer in slaap. Ideaal!

Maar het begint nu allemaal wel wat zwaarder te worden hoor! Maandag komt mijn tante op bezoek en hoewel het heel gezellig is, ben ik gesloopt als ze na bijna 8 uur samen zijn weer vertrokken is. Ik zit ook steeds vaker op de bank of een stoel, uiteraard met de voeten omhoog want die blijven zwellen als ze naar beneden wijzen (weleens een gerezen broodje gezien waar tenen uitsteken? Stel je dat voor bij mijn voeten als ik niet omhoog zit). Oh en dinsdag heb ik mijn dag écht niet. Ik ben moe, kan in de stad niet vinden wat ik zoek en de dingen gaan echt niet zoals ze zouden moeten. Het huilen staat me nader dan het lachen 😢. En een dag later heb ik weer een topdag! Hoe bedoel je moodswings?

Even spannend!
Op maandag is het echter toch echt even spannend. MiniMug slaapt eigenlijk altijd uit, pas nadat ik mijn yogasessie heb afgerond en rustig zit te ontbijten laat hij wat van zich horen (voelen). Maar nu besef ik me om 11 uur ineens dat hij nog niet echt bewogen heeft! Op mijn linkerzij gaat hij meestal wel bewegen, dus zo ga ik liggen. En ondertussen zit ik flink in mijn buik te porren en tegen hem kletsen, maar in eerste instantie blijft het stil. Ik sta echt op het punt om de verloskundige te bellen, en dan voel ik wat! Zucht, hij is er nog! Dat was niet fijn! De rest van de dag is hij lekker aanwezig dus ik maak me geen zorgen meer! Ik denk dat hij gewoon heerlijk lag te slapen!

Bliksem
Vanaf vorige week zaterdag rommelt het wel. Ik voel pijnscheuten als een soort bliksemschicht richting uitgang, en het ene moment trekt het aan de onderkant van mijn buik, het andere moment aan de bovenkant. Die bliksemschichten zijn schijnbaar indalingsweeën, en het trekken oefenweeën. Maar dat zegt nog niets over wanneer de bevalling gaat beginnen, het kan nog steeds 3 weken duren! Woensdag zijn ze het ergst en ga ik bij mezelf na of ik er klaar voor ben, of, als dit een teken is dat de bevalling gaat beginnen, ik daar ok mee ben. En ik realiseer me dat dat zo is, ik ben er erg rustig onder. Ja hoor, MiniMug, als je wil mag je komen!
De dementie en motorisch-gestoordheid beginnen me nu ook wel ernstig op te vallen. Ik gooi mijn heerlijke glas versgeperste jus d’orange om en laat de huissleutels in de poort zitten (gelukkig heb ik ze weer 🤪). En hoe vaak ik mijn tenen niet heb gestoten, tjongejonge… Dat laatste is trouwens wel steeds een goede oefening in mindfulness!

Klaar om te duiken!
En eindelijk heb ik de pomp van het bad binnen! Inmiddels staat hij opgeblazen en wel in de kinderkamer en is de ruimte eromheen goedgekeurd door de verloskundige. Het was nog even spannend of de kinderkamer niet te klein zou zijn namelijk.

Deze week zet ik ook de laatste puntjes op de i van het geboortekaartje. Check! Zodra MiniMug geboren is kan hij gedrukt worden. Ik ben echt zo blij met het ontwerp, het past helemaal bij mij!

Hoe nu verder?
Wat ik me deze week wel zit af te vragen is hoe ik straks verder ga met dit blog. Nu is het Single Mommy To Be, maar die laatste twee woorden kunnen straks natuurlijk weg. Dan ben ik voor de rest van mijn leven in ieder geval een Single Mommy (ik ga ervan uit dat ik toch ooit nog een leuke vent aan de haak sla en niet altijd single blijf, maar mijn kindje zal nooit een biologische vader krijgen. Hopelijk wel een leuke surrogaat-versie). De url en website-naam kloppen dan niet meer. Maar ik wil ook niet een nieuw blog beginnen. Het is juist mooi om het door te laten lopen…..
En daarnaast merk ik dat het lastig is om mijn doelgroep te bereiken. Volgens mij lezen vooral vrienden, familie en collega’s mijn artikelen, terwijl ik juist hiermee begonnen ben om andere vrouwen te inspireren. Lastig! Jullie enig idee hoe ik hen kan bereiken?

39 weeks pregnant and slowing down

Really!
I am really slowing down! Probably not as much as some people would like to see me do, but as much as you could expect from me haha! I feel really good so why should I sit down all day? It’s strange to me too, I must admit, I had expected to be laying down on the couch like a walrus at 39 weeks pregnancy, but nothing of that for me. I practice yoga every morning, swim a kilometre every week (still at my old pace!) and am moving around on my bicycle. The latter does give me some achy bum now though….. And what I am really happy about is, I am sleeping like a rose! I wake up two times a night tops to go to the toilet and fall asleep again real soon, perfect!

But things begin to get tougher, that’s for sure! Monday my aunt comes over to visit me and even though we have a great time together, when she leaves after eight hours, I am exhausted. Also, I am spending more time on chairs and couches now, of course with my feet up as they keep swelling up when pointing down (ever seen bread rolls rising, with toes sticking out of them? Imagine that for my feet when they are not up). Oh and Tuesday really isn’t my day. I am tired, can’t find what I am looking for in the city centre and things really don’t go as they should. I am on the verge of crying 😢. And the next day is working out great! How’s that for  mood swings?

Tricky!
On Monday things are pretty tricky with MiniMug. He normally sleeps in, only after my yoga session and during my breakfast he “shows” himself. But now I realise at 11 am that he hasn’t really moved yet! Most of the time, when I am on my left side, he moves about, so I lay down. And in the meantime I am pushing and shoving him but he keeps quiet. I am about to call the midwife when I finally feel him moving! Pfew, he is still there! That was horrible!
The rest of the day I feel him from time to time so I am not worried anymore. Apparently he was just sound asleep!

Lightning
My belly is rumbling by the way since last Saturday. I feel jolts of pain like lightning bolts towards the exit, and one moment my lower belly tightens, the other moment my upper belly. The lightning bolts apparently are contractions to help the baby get lower and the tightening is for your uterus to practice the contractions. This, however, doesn’t say anything about when the delivery is about to start, it can still take three weeks! On Wednesday the feelings are quite strong and I am wondering to myself if I am ready. If this would be the start of labor, would I be ok with that? And I realise I am, I am quite calm and zen. Yep, MiniMug, if you are ready, you are more than welcome to come out now!
And I must say, the dementia and being quite clumsy really start to show now. I knock over my lovely glass of freshly squeezed orange juice and leave my keys to the house in the garden gate (so glad they were still there when I got back 🤪). And how many times I’ve hit my toes on something, jeezzz….. The latter does help with practising mindfulness though!

Ready to dive in!
And finally I received the pump for the bath! By now it is all set up in the nursery and my midwife approved of the space around it. The room isn’t too big so I wasn’t sure if they would have enough space to work in, but luckily they do.

This week we are also putting the final touch to the birth announcements. Check! As soon as MiniMug is born it can be printed. And I am so happy with the design, it is really me!

How to proceed after MiniMug is born?
What keeps me busy this week is how to proceed with this blog. At the moment it is Single Mommy To Be, but the last two words can be dismissed in a couple of weeks’ time. Then I will be a Single Mommy for the rest of my life (I expect to find a nice guy one day and not to stay single forever, but my baby will never have a biological dad. Hopefully a nice surrogate-version though). The url and name of the website will no longer be correct. But I don’t like to start all over on a different blog. I’d like it to continue on “the same page”.
Next to that I find it difficult to reach my target group. I think it is mostly people I know who are reading my articles, while I started this blog to try to inspire and inform other women. Tricky! Do you have any idea how to reach them?

Even uitproberen: ByKay Stretchy Wrap

For English, see below….

Ik wil straks heel graag mijn kindje dragen, het lijkt me heerlijk om lekker dicht bij elkaar te zijn en zo door de wereld te banjeren. Er zijn echt een heleboel dragers op de markt en ik heb er een aantal geprobeerd toen ik eind vorig jaar met mijn moeder bij een hele grote babywinkel was. Maar op één of andere manier had ik vanaf het begin het gevoel dat ik wilde dragen in een doek. Ik kan het niet heel goed onderbouwen, behalve dat ik een driedubbele nekhernia heb en een doek het gewicht beter lijkt te verdelen en zachter aanvoelt, dus heel comfortabel (ook voor je kindje). Verder is het eigenlijk gewoon een gevoel. En dat gevoel werd sterker toen ik op de negenmaandenbeurs de Stretchy Wrap van ByKay uitprobeerde. Het voelde zo prettig aan! Ik schreef daar destijds over op dit blog en daar reageerde ByKay enthousiast op door mij mijn favoriete versie (dat is deze) toe te sturen om uit te proberen en te gebruiken. Hoe cool, dank u 🙏🏼!

Van de week ben ik maar eens gaan uitzoeken hoe deze Stretchy Wrap Deluxe werkt, zie hieronder het resultaat op film, al ging het niet zonder slag of stoot, maar daar kan ByKay niets aan doen (kijk en ontdek…..). Het is eigenlijk bijzonder eenvoudig, kwam ik achter, en werkt zelfs met een pinguïn 😁. En, niet geheel onbelangrijk, ik kan de wrap helemaal alleen omdoen en mijn kindje “erin stoppen”. Ik kan niet wachten tot ik met mijn eigen kindje en mijn wrap op pad kan!

Op het moment dat ik aan het monteren sloeg bedacht ik me dat ik de naam misschien wel helemaal verkeerd uitsprak. Nu heb ik dus even gezocht naar het verhaal achter het merk, en ja hoor, ik zeg het helemaal verkeerd🤓! De doeken zijn namelijk ontwikkeld door een dame genaamd Kay (Kee), dus je spreekt het op zijn Engels uit (Bai Kee) en niet op zijn Hollands zoals ik doe (Bai Kai). Hou je dat in gedachten terwijl je mijn filmpje bekijkt?

Noot 2 juli 2018: Blijkbaar spreek ik de naam wel degelijk goed uit: Bai Kai 😁, dus lekker op zijn Hollands!

A first practice: ByKay Stretchy Wrap

When my baby is born, I would love to carry it, I am sure it feels wonderful to stay close to each other and walk around the world like that. There are so many carriers available on the market and I did try a few of the different ones last year. But somehow I knew from the beginning that I want to carry my baby in a wrap. There is not a lot I have to support this feeling, except for the fact I have a hernia in my neck and the wrap seems to divide the load and feels softer, so really comfortable (for my baby too!). This feeling grew when I tried the Stretchy Wrap from ByKay at the negenmaandenbeurs beginning of this year. It felt so comfy! I wrote about it on this blog and ByKay enthusiastically responded by sending me my favorite style (this one) to try and use. How cool, thank you 🙏🏼!

This week I took a look at finding out how this Stretchy Wrap Deluxe exactly works, below you may find the result on film (Dutch only, but watching is fun too). It dind’t go without a fight, but that had nothing to do with ByKay (see and find out for yourself……). It is really simple actually, and even works with a penguin 😁. And, very importantly; I can wrap it and “add” my baby to it all by myself! I can’t wait till the day I can hit the road with my baby and the Stretchy Wrap!

The moment I started to assemble this video I realised I might be pronouncing the name of this brand completely wrong. So I did some research on the story behind the wraps, and yep, I am saying it all wrong 🤓! ByKay is developed by a lady named Kay, so you pronounce it in English and not in Dutch like I am doing in the video. Will you keep that in mind while watching the video?

Note 2nd July 2018: My contactperson at ByKay informed me that I am pronouncing the name correctly! So the Dutch version in the video is the right one! Bai Kai 😁.

38 weken zwanger en ik ben er klaar voor!

For English, see below….

Dat vloggen begint steeds leuker te worden, en het monteren van de filmpjes gaat me ook steeds beter af! Hierbij weekvlog 38 (excuses voor de kwaliteit, geen idee waarom hij ineens zo slecht is):

Alles staat klaar!
Ik ben klaar voor de komst van MiniMug hoor! De kinderkamer is op orde, mijn vluchtkoffer is helemaal ingepakt en er ligt een luchtbed tussen de matrassen, klaar om opgepompt te worden (ik vind het echt een topoplossing dat luchtbed, als ik nu al zo hoog moet slapen kan ik écht mijn bed niet in met die dikke buik!).

Mijn moeder en ik hebben ook het bevalbad opgehaald bij de verloskundige. Het is maar goed dat ik alles zo goed voorbereid wil hebben, want bij het lezen van de gebruiksaanwijzing en het bekijken van de benodigde spullen, blijkt niet alles aanwezig te zijn….. Komende week hoop ik alles toch wel in huis te hebben zodat ik kan checken of het ook daadwerkelijk past in de kinderkamer, anders wordt het toch wel een ander scenario ben ik bang! Fingers crossed dat het lukt, ik zou dat toch wel heel erg gaaf vinden!

Benieuwd naar hoe de kinderkamer er nu uit ziet? In deze vlog neem ik je mee op een Grand Tour:

Voorbereiden op moment suprême
Mijn moeder zal, mits het niet binnen twee uur gebeurd is 🤪, bij de bevalling zijn. Normaal gesproken bespreek je van alles met je partner natuurlijk, dus wij besluiten de boel toch ook even door te nemen, lekker in het zonnetje op het strand. Dan blijkt het toch best lastig, om uit te denken en uit te spreken hoe je de bevalling voor je ziet. Van heel veel dingen weet je namelijk niet hoe je er op het moment suprême over denkt, maar gelukkig staat ook mijn moeder daar vrij relaxed in. De praktische zaken kunnen we natuurlijk wel doornemen, en ook leg ik uit hoe zij me met behulp van de dingen die ik bij hypnobirthing heb geleerd kan laten focussen op mijn ademhaling als ik in de stress schiet. Verder ben ik toch heel erg van het stapje voor stapje en het “in het moment”. Ik hoop dat dat ook bij de bevalling werkt!
Wel heb ik een appgroepje aangemaakt met een paar mensen voor het geval ik met spoed naar het ziekenhuis moet, dan kunnen we op dat moment kijken wie er het snelst bij mij kan zijn. Dat geeft rust, al denk ik niet dat het nodig zal zijn, gevoelsmatig beval ik lekker thuis in het bevalbad!

Wat doe jij eigenlijk de hele dag?
Een kennis vraagt me wat ik nu eigenlijk zo op een dag doe….tja, goede vraag! Ik zit zeker niet stil en de tijd vliegt voorbij, maar elke dag is anders dus echt opnoemen wat ik doe is er niet echt bij. Alles gaat wel in een rustiger tempo. Ik slaap op zich niet lang uit, ben meestal tussen 7 en 8 klaarwakker, doe dan wat yoga (dit is mijn favoriete sessie nu de zwangerschap op zijn einde loopt, heerlijk om je lichaam te stretchen en je wordt goed mondeling begeleid waardoor je je ogen dicht kan houden en kunt focussen en genieten). Daarna ga ik lekker ontbijten. Meestal heb ik een paar dingen die ik die dag wil doen, en over het algemeen heb ik ook één afspraak per dag. Regelmatig komen familie en vrienden spontaan langs dus dan ben je ook weer een tijdje gezellig “onder de pannen” 🙏🏼. Ik heb tevens een Sudoku-boekje gekocht zodat ik af en toe mijn hersenen ook nog wat train en verder surf ik veel op het internet op zoek naar leuke ideeën en spullen voor MiniMug. Ik vind het heerlijk om met mijn handen te werken dus het uitwerken van creatieve ideetjes geniet ik erg van. Enkele projectjes heb je al voorbij zien komen en de anderen komen in de toekomst als ze af zijn 😇.

Met mijn handmade labels weet ook de kraamzorg straks uit welke thee ze kunnen kiezen. Alleen moet ik nog een betere lijm zien te vinden

Oh en niet te vergeten dit blog! Ik heb nu fijn de tijd om dingen uit te zoeken, zoals hoe werkt Instagram, hoe vind ik mijn doelgroep (lastig!! Op een of andere manier trek ik veel gespierde mannen uit Amerika aan op Instagram😂), wat vinden mensen leuk om van mij te zien, en wat niet. Nee hoor, vervelen doe ik me niet! Stilzitten ook echter niet, maar ik voel me prima, dus ik zou gek worden als ik stil zou gaan zitten. Woensdag heb ik de hele middag in de stad rondgebanjerd om een hele boodschappenlijst met laatste need-to-haves aan te schaffen. Dat doe ik echter toch niet meer lopend, daarvoor pak ik liever de fiets, ook van winkel naar winkel. Maar ook dat ging prima!

Een waterig voorteken?
Deze week ben ik zelfs drie keer op het strand, heerlijk! In mijn vorige blog had ik het er al over, water is iets wat bij mij hoort, en de zee helemaal! Ik schrijf de namen voor MiniMug nu in het zand en fotografeer ze. Inmiddels twijfel ik weer een beetje over de jongensnamen dus daarvan maak ik twee versies. Het grappige is dat de ene steeds wordt weggespoeld door de zee. Zou dat een teken zijn?

Over het algemeen slaap ik goed, maar in sommige nachten lig ik voor de helft wakker. Één keer kan ik de slaap écht niet meer vatten dus besluit ik maar met de adressenlijst aan de slag te gaan. Inmiddels is die ook bijna af dus de slapeloze uurtjes zijn nuttig besteed. Uiteindelijk val ik gelukkig wel weer in slaap om 7 uur…

IK ben er klaar voor, zo twee weken voor de uitgerekende datum. Maar MiniMug amuseert zich volgens mij nog wel prima daarbinnen! Ik ben heel benieuwd wanneer hij zich aandient! Hij blijft lekker schuiven en draaien in mijn buik en ik heb nauwelijks last van oefenweeën en harde buiken dus ik vermoed dat hij nog wel even blijft zitten!

38 Weeks pregnant and ready for the arrival of MiniMug!

All ready
I am ready for the arrival of MiniMug! The nursery is finished, my bag for the hospital (if needed) is packed and the airmattress is waiting on my bed to be blown up (I am so happy with this solution! If my bed really needed to be 80 cm at the moment, I would have had so much trouble getting in and out of bed with the belly!).

Met mijn handmade labels weet ook de kraamzorg straks uit welke thee ze kunnen kiezen. Alleen moet ik nog een betere lijm zien te vinden

With the handmade labels my maternity care will also know which tea to choose from. I only need to find better glue…

My mom and I picked up the “delivery-bath”. Fortunately I like to prepare things very well, since reading the instructions and checking all the accessories I realise not everything is there…. Hopefully this week I will receive the rest of it so I can check if it really fits into the nursery. If not, things will look really different I am afraid. Keeping my fingers crossed, I would be so happy if it works out!

Are you curious to how the nursery looks like now? In this vlog I am giving you the “Grand Tour” (audio only in Dutch):

Preparation for moment suprême
My mom will be present during the delivery, that is, when it is not over in two hours 🤪! Normally you talk about how things will go with your partner of course, so we decide to go over it too, on the beach, enjoying the sun. But I find it quite difficult I realise, to express my ideas and how I see the event happening. So many things can feel so different during moment suprême, but thankfully my mom is really relaxed about it as well. We do talk about the practical side of things, and I can tell her about the things I have learned from hypnobirthing, on how to help me focus on my breathing when stress is taking the upper hand. But apart from that I am more the type of “step by step” and “living in the moment”. I hope it works out during labor!
I did create app-group however, with a couple of people in case I have to rush of to hospital, I can scream HELP and the person closest to me can help me get there. My mom lives an hour away so that gives me some peace and quiet just in case. Although I still have the feeling that I will bring my MiniMug to the world at home in the bath….

What are you doing all day?
Someone asks me what I am doing during all these days of freedom….wow, good question! I am definitely not sitting still and time flies by, but every day is different so it is difficult to really explain a structured day. Everything goes in a slower pace, that’s for sure! I wake up between 7 and 8, do some yoga (this is my favorite session now the pregnancy is coming to an end, it feels wonderful to stretch and she guides you well with words so you can keep your eyes closed for focus and enjoyment) and have breakfast. Most of the time I have a couple of “to-do’s” for that day and one appointment a day. But friends and family pass by unannounced as well which is always a nice surprise 🙏🏼! I also bought a Sudoku-book to train my brain and I like to surf the internet to find nice ideas and stuff for MiniMug. I love working with my hands so I really enjoy making my own decorations. Some of my projects you’ve seen already, others will have to wait a little bit longer 😇.

With the handmade labels my maternity care will also know which tea to choose from. I only need to find better glue…

Oh and of course, this blog! I now have the time to figure things out, like how does Instagram work, how to find my targetgroup (difficult! Somehow I get lots of muscled man from the US as followers on Instagram😂), what do people like to see from me and what don’t they like? No, I am not bored at all! And I am not sitting still either, but I really feel great, so I would feel terrible if I was to sit on my bum all day. Wednesday I crossed the city on my bike (walking is not so comfortable anymore) to shop for the last need-to-haves, which went absolutely fine!

A watery sign?
This week I visited the beach even three times, wonderful! I told you in my last blog about my connection to water, and especially the see! I wrote the names for MiniMug in the sand and took a picture of it. At the moment I am a bit in doubt about the names for a boy so I made two versions. The funny thing is that one of them kept being washed away by the sea. Could that be a sign?

Most of the time I am sleeping like a baby, but during some nights I am awake half of it. One time I really can’t sleep anymore so I decide to start on my address list at 4 am. Well spent sleepless hours haha! And at 7 am I fall asleep again…

I know I am ready, two weeks before ETA (Estimated Time of Arrival). But I think MiniMug is enjoying himself big time inside the belly! I am really curious when he will announce himself. Currently he is shoving and turning inside and I hardly feel any contractions (apparently your womb is practising for labor) or “hard-bellies” so I have the feeling he is not ready to come out yet!

37 weken zwanger: schudden en waggelen

For English, see below….

Hoe lang moet je nog?
Deze week wordt me opvallend veel gevraagd hoe lang ik nog moet, door onbekenden wel te verstaan. Blijkbaar heeft mijn buik een bepaalde grens overschreden 😂. Bij de verloskundige blijk ik overigens nog steeds mooi op schema te zitten: 37 cm buik en 13,5 kilo aangekomen. En hoewel ik vaak pijn heb op een bepaalde plek boven aan mijn buik, lijkt dit meer op een blauwe plek door het getrappel van MiniMug dan iets ernstigs. Ik merk wel dat hij echt aan het dalen is; veel druk op mijn blaas en een pijnlijk schaambeen. Wanneer ik van een lage bank opsta of van de fiets af, voel ik me net een oud vrouwtje, even een beetje schudden en waggelen om de boel weer goed te krijgen…..maar daarna loop ik weer als een kieviet!

Stilzitten is ook niet echt mijn ding dus ik ben heel blij dat ik nog zo mobiel ben. Al verschuift langzamerhand de verhouding zitten en bewegen wel hoor! Met mijn vader klus ik nog wat deze week (waarbij ik een hele goede assistente ben); er hangt nu een heerlijk schaduwdoek in de tuin en ook voor MiniMug hangt er een hangmat klaar (zie het filmpje hieronder), in de kinderkamer bevestig ik nog wat plankjes en decoratiemateriaal en mijn vader beveiligt mijn bovenraampjes met van die veiligheidsstangen. Eindelijk kan ik mijn huis lekker luchten zonder bang te zijn dat er ingebroken wordt! Toch grappig hoe je dit soort dingen pas onder handen neemt wanneer er een grote gebeurtenis op stapel staat!

Water, water, water
Ik raak er overigens steeds meer van overtuigd dat ik in bad ga bevallen, en dat dat voor ons de beste manier is. Op mijn scheurkalender staat van de week een tekst over oceanen, en in een tijdschrift wordt ook verwezen naar “the sacred mysteries of water”. Het lijken wel voortekenen. Het past bij mij, en hopelijk bij ons.

We dragen oceanen met ons mee, in ons bloed en in ons zweet. En we huilen oceanen in onze tranen.

Als een vrouw een baby maakt, geeft ze het water om in te groeien, in haar lichaam. Dat water is bijna hetzelfde als zeewater. Dus ze maakt een kleine oceaan in haar lichaam.

Gregory David Roberts

Uitkijken naar de bevalling
“Of ik uitkijk naar de bevalling”, wordt me vaak gevraagd. Uitkijken is misschien niet het goede woord, ik kijk uit naar het vasthouden van mijn kindje en het ontdekken of het een jongen of een meisje is, ik kan niet wachten! Maar uitkijken naar de bevalling? Nee, dat niet, maar ik ben er ook niet bang voor. Ik weet dat het pijn gaat doen, en ik ben daar goed op voorbereid met mijn hypnobirthing en mindfulness dus ik weet ook dat ik in staat ben om er zo rustig mogelijk doorheen te gaan. Maar pijn gaat het doen, alleen is het een tijdelijke pijn, hij gaat over, en dan is er alleen nog maar het mooiste van de wereld over…..

Een eigen leven leiden
Naast dat ik niet goed stil kan zitten, ben ik geen klager. Ik probeer altijd het positieve overal van in te zien……Maar nu begint het toch wel echt pittig te worden hoor! Opstaan na een nacht slapen is lastig omdat mijn voeten en handen echt moeten opstarten door al dat vocht. Deze week worden de spullen voor de kraamweek geleverd en de toiletstoel is een ware uitkomst! Ik heb geen toilet boven, en mijn nachtelijke uitstapjes waren zeer onprettig. Maar nu hoef ik niet meer naar beneden! Wie had dat gedacht, 39 jaar en blij met een toiletstoel 😂.

Het vocht in mijn handen brengt ook bijzondere situaties met zich mee, ik laat natuurlijk alles vallen. Maar ook de touchpad op mijn laptop gaat een eigen leven leiden. De muis bevindt zich steeds op de verkeerde plek en opent onder andere rare reclames 😳.

Prachtig!
Prachtige foto’s zijn het geworden van Shoots & More! Ik krijg een presentatie te zien van een selectie van 50 foto’s die Lisette op allerlei manieren heeft bewerkt. Stapsgewijs wordt deze selectie steeds kleiner (in drie rondes geloof ik) tot ik op een mooi aantal van 12 foto’s uit kom. Sommige foto’s kunnen ter plekke nog bewerkt worden met een andere filter. Ik ben er zo blij mee! Twee van de foto’s krijg ik op groter formaat afgedrukt mee en de rest in een boekje. Alle 12 worden ze me digitaal toegestuurd. Zie hieronder een kleine selectie. (Je kunt allerlei pakketten kiezen na het zien van de presentatie, dus je kunt het zo duur maken als je zelf wil. Maar uit ervaring kan ik je vertellen dat je sowieso heel blij wordt van de foto’s, zo blij dat het niet blijft bij de initiële kosten die je aan de shoot kwijt bent (de € 19 die ik via Social Deal betaalde waarbij je de shoot krijgt en één foto afgedrukt)).

Deze slideshow vereist JavaScript.

Oh! En niet te vergeten! De wieg is af! Een mooi familiestuk is het geworden. De wieg is van mijn oom en tante geweest, ik heb hem geschilderd, met mijn moeder heb ik de bekleding gemaakt en een andere tante heeft een mooie deken gebreid! Dat móet toch een heerlijk bedje zijn voor MiniMug?

37 weeks pregnant: waggle and shake

How long before you pop?
It is striking how often people ask me this week how long before I am due. Talking about strangers, that is. Apparently the size of my belly has crossed a certain border 😂. However, at the midwifes’ I appear to be perfectly on schedule: 37 cm of belly and a total gain of 13,5 kg. And even though I often feel a sharp pain on top of my belly, this seems more a case of a blue spot due to the kicking of MiniMug than something worse. It shows that he is sliding downwards now; many visits to the toilet and a sore pelvic bone. Whenever I get up from a low bench or off my bike, I feel like an old lady, I need to waggle and shake to get things back in order….but after that, I feel as fit as a fiddle!

Sitting on my bum really isn’t my kind of thing so I am glad I am still full of energy. Although I must admit that the ratio between sitting and doing things is starting to shift! My dad comes over to help me with some larger jobs (read = my dad does the larger jobs); there is a wonderful windscreen in my garden now and even MiniMug has a little hammock waiting for him (see the video below). In the nursery I put up some shelfs and other decorations and my dad secures my transoms with safety bars. Finally I can ventilate my house without being afraid someone breaks in! Funny how you fix these things only when big things are about to happen!

Water, water, water
I am more and more convinced that I will give birth in a bath, and that this is for us the best way. My daily calender shows an interesting story about oceans, and in a magazine I am reading is referred to “the sacred mysteries of water”. They seem like signs. It suits me, and hopefully it suits us.

We carry oceans within us, in our blood and in our sweat. And we cry oceans in our tears.

When a woman carries a baby, she gives it water to grow in, in her body. This water is almost the same as seawater. So she makes a little ocean in her body.

Gregory David Roberts

Looking forward?
“Am I looking forward to giving birth”, is something people often ask me. Looking forward might not be the right wording. I am looking forward to holding my baby and the discovery of it being a boy or a girl, I can’t wait! But looking forward to labor? No, not really, I am neither afraid though. I know it will hurt, and I am well prepared with my hypnobirthing and mindfulness. I am sure that I will be capable to go through it as calm as possible. It will hurt, but only temporarily, it will pass, and then there is only the most beautiful “thing” in the world left……

Living its own life
Next to the fact that I cannot sit still, I am not one to complain a lot. I try to see the positive in everything….. But by now things are getting harder! Getting up after a night of sleep is tough as my feet really need to get going with the fluids still piling up there. This week they are delivering stuff for the maternity care and I am over the moon with the toiletchair! I have no toilet upstairs, and getting up to go to the loo during the night was a real struggle the last week. But now I don’t have to go down anymore! Who’d have thought, 39 years old and happy with a toiletchair 😂.

The fluids in my hands do bring interesting other situations, of course I am dropping everything all the time. But also my touchpad on the laptop starts living its own life. My cursor is constantly in the wrong place and opens the weirdest ads 😳.

Beautiful!
The pictures from Shoots & More are absolutely beautiful! They show me a presentation of a selection of 50 pictures Lisette has transformed with filters. Step by step we narrow down this selection to the best 12. Some of them can be instantly altered by using a different filter. I am so happy with them! Two of the pictures are printed in a large size and the others are assembled in a little book. All twelve are sent to me digitally. Below you may find a small selection (after seeing the presentation you can choose from different types of package deals so you can make it as expensive as you like. From my own experience I can tell you you’ll be happy with your pics, so happy that you are willing to pay extra on top of the initial costs for the shoot (in my case the € 19 through Social Deal for the shoot and one picture printed)).

Deze slideshow vereist JavaScript.

Oh, and last but not least! I finished the crib! It has become a beautiful familypiece. The crib belonged to my aunt and uncle, I painted it, my mom and I made the lining and another aunt knitted the gorgeous blanket! That múst be a wonderful bed for MiniMug!

36 weken zwanger als een sumoworstelaar

For English, see below….

Tweede weekje van mijn verlof en ontzettend aan het genieten van mijn vrije tijd en de mogelijkheid om mijn huis helemaal op orde te krijgen voor de komst van MiniMug. Dus ik ben aan het wassen, opvouwen en inruimen. En daarnaast leuke dingetjes voor de kinderkamer aan het uitzoeken en bedenken. De bekleding van de wieg is nu écht bijna af (ik weet het, het duurt echt lang….ik kan niet wachten tot ik het bedje kan opmaken!). Maar naast al dat cocoonen ben ik uiteraard ook lekker met vrienden aan het koffiedrinken en lunchen, daar is je zwangerschapsverlof ook voor toch 😁?

Luchtbed
Op kantoor hadden we in mijn laatste week een discussie over het verhogen van je bed met klossen of bierkratjes. Ik hoor van alle kanten dat de 80cm die de arbodienst voorschrijft, door kraamverzorgers op het moment dat ze langskomen weer teniet wordt gedaan. Je moet bijna met een trapje je bed in namelijk, en de kraamzorg zelf lijkt er geen last van te hebben. Ik mail toch maar even voor de zekerheid met Kraamzus, mijn bed is nu 62 cm hoog en zo’n stevige constructie met lades dat ik niet weet of klossen überhaupt te gebruiken zijn. Kraamzus geeft aan dat als ik het niet doe, de kraamverzorgster mag weigeren om je te helpen, tja dat wil ik natuurlijk ook niet. Maar mijn contactpersoon geeft me de tip dat ik gewoon een extra matras erbovenop kan leggen. Wat een slim idee! Nu liggen er reeds 2 matrassen op mijn bed, maar ik besluit gewoon een luchtbed te kopen en leg die ertussen te leggen. Geen gedoe met klossen, jippie! Blokker blijkt een aanbieding te hebben, voor € 30. Te grappig als op het prijskaartje € 23 staat en ik bij de kassa slechts € 12 hoef te betalen…..
Zodra de bevalling begonnen is vraag ik iemand om het luchtbed op te pompen en klaar is Keesje voor de kraamweek 🙏🏼!

Kamperen
Het had natuurlijk niet gehoeven, mijn houten vloer in de olie. Maar nu staat mijn huis nog niet vol met een box en andere babyspullen en kruipt er nog geen hummeltje over de vloer rond. Dus eigenlijk is het wel hét moment om de vloer nog even onder handen te nemen zodat ik daar voorlopig niet meer aan hoef te denken. En aangezien ik nog best mobiel ben, begin ik er toch aan. Al is het wel een beetje acrobatieken zo op je knieën met een dikke buik. De aders in mijn knieën zijn het er ook niet echt mee eens, maar met zo’n tuinkussentje eronder lukt het wel. De bank en kast verplaatsen lukt me echter toch echt niet meer. Maar daar schieten gelukkig twee hele lieve collega’s me te hulp. De ene dag wordt alles aan de kant geschoven en de dag erop zetten ze het weer terug. Echt superfijn ❤️! En blijkbaar is het ook echt heel erg nodig om de bank van de muur af te halen, want daarachter vinden we niet alleen een paar speelgoedmuizen, Lion heeft er ook een echte muis verstopt….
Met de woonkamer helemaal op elkaar gestapeld voor het oliën voel ik me wel heel erg ontheemd. De ene dag kan ik mijn draai maar niet vinden, de andere dag vlucht ik maar gewoon het huis uit. Maar zodra ik besluit om in mijn slaapkamer te gaan kamperen, voel ik me weer helemaal zen…. en de katten blijkbaar ook want die liggen de hele dag bij me te slapen. En dan te bedenken dat ik er tegenop zag om in “de logeerkamer” te gaan slapen , ik denk dat ik me meer op mijn gemak voel in mijn nieuwe slaapkamer dan in de oude😍!

Nesteldrang en perfectionisme gaan overigens niet zo goed samen. Mijn huis is een puinhoop omdat ik alles opnieuw wil indelen maar ik wil ook de meest efficiënte indeling vinden waardoor het een puinhoop blijft omdat ik niet kan beslissen 😂. En die puinhoop geeft weer onrust…. cirkeltje rond!

Blijven hangen
Ik merk wel dat sinds de paar negatieve reacties op mijn hulpvraag een aantal maanden geleden, ik het hulp vragen nog lastiger vind dan voorheen. Hoewel het eigenlijk meer positieve dan negatieve reacties waren, blijven die negatieve toch beter hangen, eigenlijk heel raar! Ik vraag alleen hulp als het écht niet anders kan en als ik 100% zeker weet dat diegene dat niet erg vindt. Gelukkig krijg ik het wel van alle kanten aangeboden, dat gevoel alleen al is heel fijn, maar met de vloer in de olie is de laatste grote klus af. Op een paar dingen na waar ik normaal gesproken al hulp bij zou vragen, maar daar komt mijn vader volgende week voor en ook komt mijn broer nog een keertje lans. Komt goed!

Kinderwagen
Deze week wordt ook mijn kinderwagen, de Joolz Geo2 geleverd! Hoe fijn! Het was nog even afwachten of het allemaal wel goed zou komen omdat ik een superdeal via internet had gevonden, en ik geen goede ervaringen met superdeals heb. In deze blog schreef ik daarover. Maar hij is aangekomen en ik ben er superblij mee! Dinkey Winkey in Steenwijk heeft goed werk geleverd! In onderstaande vlog vind je mijn unboxingvideo, best een grappig filmpje al zeg ik het zelf:

Sumoworstelaar
De dikke buik begint langzamerhand wat in de weg te zitten. Gelukkig hoef ik geen schoenen aan dus veters strikken is het probleem niet. Maar ik wil natuurlijk wel flink smeren tegen de striae, dus elke ochtend sta ik als een sumoworstelaar te squatten om bij mijn bovenbenen te komen 🤪! Ik ben blij dat niemand me ziet!
De verdoofde vingertopjes zorgen er daarnaast voor dat ik alles uit mijn handen laat vallen (zie ook bovenstaand filmpje 😖) en als ik het dan op wil pakken gaan mijn benen ook weer wijd en de rug recht naar beneden. Door mijn knieën zakken lukt niet altijd even gemakkelijk door de dikke enkels en kuiten. Gelukkig kan ik er nog steeds om lachen (meestal)!

Zwangerschapsdementie
In het ziekenhuis geven ze een borstvoedingscursus, daar ben ik wel benieuwd naar! Ik had netjes 20.00 uur in mijn agenda gezet, maar eenmaal daar aangekomen blijkt het al een half uur bezig te zijn, oeps! Gaat toch niet helemaal goed met die hersenen van mijn blijkbaar 🤯!

Ik ga weer lekker verder genieten van mijn verlof, tot volgende week!

36 weeks pregnant and like a sumowrestler

I am in my second week of pregnancy leave and am so much enjoying my free time and the possibility to get my whole house up and running for the arrival of MiniMug. So I am washing, folding and arranging (and rearranging). As the basis is all ready I am now looking for the details to complement the nursery. The upholstery for the crib is now really almost ready (I know! It takes ages….I can’t wait to make up this little bed!). But next to all this cocooning, of course I am drinking coffee and having lunch with friends, that’s what leave is for too right 😁?

Airmattress
During my last week at work we had a discussion at the office about heightening your bed for the first week after your child is born. In The Netherlands you receive homecare for you and your baby. But your bed needs to be 80 cm high according to regulations. However, lots of colleagues tell me this is really high (you need steps to climb into your bed) and the maternity nurse often tells you to lower it again. To be sure I am mailing my own maternity nurse at Kraamzus, as my bed is currently 62 cm and it is such a sturdy construction that I am not sure it can be heightened at all…. Kraamzus tells me that the maternity nurse is officially allowed to refuse helping you, which is definitely not a thing I want! But they also advise me to just put an extra mattress on top of my bed, what a good idea! And as I already have two mattresses on my bed, I decide to buy an airmattress and put it in between the two. No struggling to getting my whole bed into the air, yay! Our local householdstore Blokker happens to offer an airmattress at a discount for € 30. Only to funny when in the store it says € 23 and at the cashier I only have to pay € 12….
As soon as labour has started I will ask someone to pump up the mattress and I am done for the maternity nurse 🙏🏼!

Camping
Of course it didn’t HAVE to be done, oiling my wooden floor. But at the moment my house isn’t full with playpen and other baby stuff and I have no little worm crawling around. So this actually is THE moment to get my hands on doing the floor, and while I am still quite mobile I decide to just do it. It isn’t the easiest job I realise when I am struggling on my knees with my big belly, and the veins in my legs complain too, but I manage to finish it all! Moving the couch and cabinet is a definite no go however but luckily two lovely colleagues come to the rescue. One day they come over to put everything aside, and the next they put everything back again, so happy with the help ❤️! And apparently it is really necessary to move the couch, as we do not only find some playing mice, my cat Lion has hidden a real one under it too….
My whole livingroom is upside down for oiling the floor, and this gives me a restless feeling. One day I really don’t know what to do and just try to sit and relax, the next day I just flee out of the house. But the moment I decide to start camping in my bedroom I feel zen again….. apparently my cats too as they sleep on my bed the whole day, nice and cosy! And to think I was so looking up to sleeping in the “guest room”, I think I feel more at ease in my new room than in my old one 😍!

Nesting urge and perfectionism by the way are really not a good combo. My house is a mess since I want to rearrange everything, and in the most efficient way, but I can’t decide on which way that is so my house stays a mess 😂. And the mess gives stress….

Sticking
I do realise that I find it even harder to ask for help since the couple of negative responses to my outreach a few months ago. Even though there were more positive than negative reactions, the negative just stick more, so weird! I only ask for help when there’s no other way and when I am 100% sure the person doesn’t mind helping me. Fortunately lots of people offer me help, that feeling alone does me real good, but with oiling the floor the last big job has been finished. There are some things left though for which I would normally ask for help anyway, and my dad comes over next week so I am sure they’ll be finished when he leaves.

Pram
This week my pram, the Joolz Geo2 is delivered! So happy! As I found a really good deal through the internet, I was a bit anxious if it was a real deal as I don’t have good experiences with good deals on the internet. In this blog you can read about that. But it arrived and it is so cool! Dinkey Winkey in Steenwijk has done a good job! In the vlog below you may find my unboxingvideo, quite a funny one if I may say so:

Sumowrestler
The belly starts to get in the way by now. So glad I don’t have to wear shoes so no struggling with shoelaces. I do want to rub myself with oil to prevent striae coming up so every morning you may find me squatting like a sumowrestler to get to my upper legs 🤪! So happy no one can see me!
Next to that my numb fingertips make that I drop everything from my hands (see the video above 😖) and to pick it up my legs spread wide and I go down with a straight back. Bending the knees is often hard because of the fluids in my ankles and calves. Fortunately I can still laugh about it (most of the time)!

Pregnancy dementia
In the hospital they offer a training about breastfeeding, I am curious! I had noted down 20.00 hrs, but the moment I arrived (in time) it appeared to have been started half an hour before, oops! My brain isn’t as good as I thought it was 🤯!

Okay, I am off to enjoying some more of my leave. See you next week!

35 weken zwanger: Eerste weekje verlof!

For English, see below….

Eindelijk focussen op de laatste klussen
Het eerste weekje verlof staat voornamelijk in het teken van nog wat klussen, zolang ik nog van alles kan wil ik het toch zo goed mogelijk organiseren natuurlijk! Mijn moeder komt twee dagen helpen waardoor de commode netjes geschilderd wordt, de tuin bijgesnoeid en onkruidvrij gemaakt en we flinke vorderingen maken met de bekleding voor de wieg. Helaas nog niet af maar het gaat echt mooi worden! Zelf werk ik de trap nog bij met verf en plak er traptreden op, alles voor de veiligheid straks! En het staat ook nog eens mooi al zeg ik het zelf. Er is zelfs een bonus; het sisal is een heerlijke massage voor je blote voeten! Heerlijk om naar boven en beneden te lopen nu (al is mijn ademhaling het daar niet mee eens).

Het leien dakje is ver te zoeken
Helaas gaat niet alles van een leien dakje. Maandag probeer ik zo’n uittrekwaslijn boven het bad op te hangen, op zich zit hij vast, totdat ik de lijnen probeer strak te trekken. Dat lukt eerst al niet goed, wat me enorm frustreert, maar vervolgens trek ik het hele apparaat van de muur 🤬! Een verschrikkelijke jankbui is het gevolg, alsof de wereld vergaat zit ik de snotteren: het is duidelijk even wat veel. Gelukkig is mijn moeder er om de boel wat te relativeren en me te troosten. Na een half uurtje ontspannen op de bank ziet het leven er weer wat beter uit en lukt het me zelfs om het aankleedkussen op het badje helemaal perfect te vervangen (allerlei onderdelen die van de ene op dezelfde plek op de andere overgezet moeten worden). Al met al toch een voldaan gevoel!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Bellyshoot
Maar het is niet alleen klussen en wassen deze week hoor, woensdag doe ik een bellyshoot bij Shoots & More, een aanbieding via Social Deal. Geen idee of het wat is, maar voor €19 kun je je geen buil vallen had ik bedacht. Een vriendinnetje gaat gezellig mee en samen kijken we op Pinterest naar mooie voorbeelden. Natuurlijk doen we het geijkte ‘blauwe spijkerbroek, wit shirt, blote buik’ en ‘met vingers hartje op buik vormen’ maar we vinden ook een paar andere bijzondere poses. En sorry, niet alles is geschikt voor internet 🤪. Sowieso is het nog even afwachten voor de resultaten, over anderhalve week hebben we weer een afspraak om een selectie te maken (overigens blijft het dan niet bij die €19 hoor, je krijgt daarvoor 1 foto afdruk. Wil je meer dan is het uiteraard bijbetalen). Maar de ‘making of’ foto’s die Roos heeft gemaakt zijn al best gaaf! Ik ben onder de indruk van Shoots & More!

Nesteldrang
Eindelijk kan ik alle spullen die ik verzameld heb gaan uitzoeken, wassen en een plekje geven. Nesteldrang ten top, maar het voelt heerlijk! De eerste droogmolen vol rompertjes is een feit ☺️.

Bij de verloskundige blijkt dat ook MiniMug al langzamerhand klaar is voor de bevalling. Mijn collega die elke week een foto van mij maakt (en nu elke week heel lief bij mij langskomt voor de foto) merkt maandag al op dat mijn buik lager lijkt te liggen, en dat klopt. MiniMug ligt al lekker met zijn hoofdje laag in mijn bekken! De kans dat hij nu nog gaat draaien is extreem klein, helemaal fijn!

WARM!!!!
Het is prachtig weer en normaal gesproken kan ik daar enorm van genieten, lig ik lekker in het zonnetje te bakken. Nu zoek ik steeds de schaduw op. Gelukkig is het in mijn huis prima uit te houden, maar het weekend zijn we met de familie in Brabant en daar is het toch wel heel pittig. Eigenlijk doe ik niets anders dan met mijn voeten op een stoel zitten, zodra ik 10 minuten sta zijn mijn voeten en enkels verdubbeld, en ook mijn handen gespannen en pijnlijk…. Het is een heerlijk weekend, maar ook druk, dus ik ben wel heel blij om weer lekker thuis te zijn.

35 weeks pregnant: First week of maternity leave

Finally I can focus on the last jobs
This first week of maternity leave is mainly about doing some last jobs in the house. Not everything is absolutely necessary but while I can, I really like to organise it as well as possible. My mom is coming over to help me for two days so the dresser is nicely painted, the garden trimmed and made free of weeds and we start on the lining for the crib. I hoped we could have finished it by now but unfortunately that’s not the case. Still, I am really happy with the proceedings!
By myself I am updating the paint on the stairs and fasten steps on it, everything for safety when MiniMug has arrived! It even looks nice too and has an extra: the sisal of the steps is a lovely massage to your feet. I love going up and down the stairs now (only my breath doesn’t agree).

NOT spinning without a problem
Unfortunately not everything goes so smoothly. On Monday I am trying to fasten a pull-out clothing line above the bath. And it is really fastened, right up to the moment where I try to tighten the lines. To begin with tightening the lines doesn’t work properly, which annoys me big time, but next thing I know I pull the whole thing from the wall 🤬! This results in me crying my eyes out like the world is ending: things are getting a bit over my head apparently. Fortunately my mom is there to put things in perspective and to comfort me. After a relaxing half hour on the couch the world looks like a better place again. I even manage to change the changing pad on my baby bath in a perfect way (there are lots of components that have to be put in the exact right place on the new pad). Gladly the day ends with a content feeling after all!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Nesting urge
Finally I have time to sort out all the stuff I have assembled, wash it and find a good spot somewhere in my home. Nesting urge to the max, but it feels great! The first batch of rompers has been washed and hanged to dry in the sun ☺️.

Apparently MiniMug is slowly getting ready to show himself too. My colleague who takes my picture every week (and now pays homevisits, so sweet!) already notices at the beginning of the week that my belly seems to show lower, and she’s right. According to the midwife MiniMug is already really low into my pelvis with his head! There’s a really slight chance that he’s going to turn around now, which is good!

Bellyshoot
I am not only washing clothes and doing housejobs this week, don’t worrry! On Wednesday I have a bellyshoot at Shoots & More, which is an offer through Social Deal. No idea if it is a good studio, but for only € 19,- it is definitely worth a try! A friend of mine accompanies me and together we’re looking for nice examples on Pinterest. Of course we’ll do the standard “blue jeans, white shirt, naked belly” and the “form a heart with your fingers on your belly” but we have found some really cool other poses. These however, sorry about that, are not for the internet 🤪. We still have to be a little patient for the results by the way, in a weeks’ time, we’ll have another appointment to make a selection (which is not included in the € 19,- by the way, you’ll get one print for this. If you’d like more you pay extra of course). But the “making of” pics Roos made are already really cool! I am impressed about Shoots & More!

WARM!!!!
It is a beautiful sunny week this week and normally I would enjoy it big time, you’ll find me baking in the sun. Nowadays I am looking for shadow. Fortunately my home stays nice and cool, but I am spending the weekend with my family in Brabant and that is quite hot. All I actually do is sitting on a chair with my feet up. As soon as I stand for 10 minutes my feet have doubled in size and even my hands are now tense and painful…. It is a wonderful weekend, but also really busy with the whole family, so I am glad to be back home on Sunday.